Wyrok
 
z dnia 29 października 2009 r.
 
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
 
III SA/Łd 404/09
 
1. Powinność przeprowadzenia konsultacji z mieszkańcami musi być rozumiana jako rzeczywiste omówienie z mieszkańcami proponowanych zmian i wyrażenie przez nich opinii w tym zakresie. Absolutnie niewystarczające jest poprzestanie na zorganizowaniu spotkań z przedstawicielami rad osiedli i rozesłanie do rad osiedli projektu uchwały. Informacja o zamiarze zmiany statutów osiedli nie ma w ten sposób możliwości dotarcia do wszystkich zainteresowanych mieszkańców osiedli lecz do wybranej grupy osób.

2. Żaden przepis prawa nie upoważnia rady gminy do przedłużania kadencji funkcjonujących organów jednostki pomocniczej. Przepis art. 35 ust. 3 pkt 2 u.s.g. uprawnia radę gminy do określenia w statucie jednostki pomocniczej zasad i trybu wyborów organów jednostki pomocniczej, jednak w ramach tego uprawnienia rada gminy może ustalić jedynie zasady kadencyjności organów jednostki pomocniczej, które będą dotyczyć organów wybranych po ustaleniu tych zasad. Regulacja przedłużająca kadencję działających organów jednostki pomocniczej, prowadzi do lekceważenia woli wyborców, którzy wybrali organy osiedla na ściśle określony czas oraz do obejścia zapisów statutów osiedli odnoszących się do długości kadencji organów.
 
 
Skład orzekający
 
Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Krzemieniewska.
Sędziowie: NSA Teresa Rutkowska, WSA Monika Krzyżaniak (spr.).
 
Sentencja
 
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 października 2009 r. sprawy ze skargi Rzecznika Praw Obywatelskich na uchwałę Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 19 listopada 2008 r. nr XLIV/866/08 w przedmiocie zmiany uchwał w sprawach nadania statutów osiedlom oraz przedłużenia kadencji rad osiedli
1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały
2. orzeka, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się wyroku.
 
Uzasadnienie faktyczne
 
Uchwałą nr (...)z dnia (...) roku, wydaną na podstawie art. 35 ust. 3 pkt 2 i art. 40 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) Rada Miejska w Ł. zmieniła uchwały w sprawach nadania statutów osiedlom oraz w sprawie przedłużenia kadencji rad osiedli.

W § 1 wskazanej uchwały wprowadzono nowe zasady kadencyjności rad osiedli ustalając, że kadencja rady osiedla rozpoczyna się z dniem wyboru i upływa wraz z kadencją Rady Miejskiej w Ł. Jednocześnie, w § 2 uchwały, przedłużono kadencję rad jednostek pomocniczych Miasta Ł. - rad osiedli wybranych odpowiednio w dniu 6 marca 2005 roku i 4 czerwca 2006 roku do dnia upływu kadencji Rady Miejskiej w Ł. wybranej w wyborach w dniu 12 listopada 2006 roku.
W ramach nadzoru nad działalnością komunalną, badając uchwałę nr (...), Wojewoda Ł. zwrócił się do Rady Miejskiej w Ł. o wyjaśnienie wątpliwości dotyczących kwestii zachowania wymogu przeprowadzenia konsultacji z mieszkańcami osiedli, których dotyczy uchwała.

W odpowiedzi z dnia 23 grudnia 2008 roku, Przewodniczący Rady Miejskiej w Ł. wyjaśnił, że ratio legis dla przedłużenia kadencji stanowi bardzo niska frekwencja wyborcza kształtująca się na poziomie odpowiednio 5 % i 6 % w skali miasta osób uprawnionych do głosowania, biorących w nim udział, podczas dwóch ostatnich wyborów. Połączenie wyborów spowoduje zwiększenie frekwencji wyborczej oraz wzmożenie zainteresowania działalnością jednostek pomocniczych, zwiększy mandat społeczny członków rad osiedli do reprezentowania interesów osiedla, a także ich prestiż, a ponadto polepszy kontrolę społeczną nad ich działalnością. W zakresie procesu legislacyjnego dotyczącego przedmiotowej uchwały podniesiono, że analiza uprawnień i obowiązków rady gminy w tym przypadku powinna obejmować zarówno zapisy ustawy o samorządzie gminnym jak i zapisy statutu miasta. Po łącznym zbadaniu treści art. 35-37b ustawy i rozdziału V Statutu Miasta, Rada Miejska doszła do wniosku, że obowiązek przeprowadzenia konsultacji przed podjęciem przez Radę rozstrzygnięć dotyczących jednostek pomocniczych obejmuje wyłącznie kwestie tworzenia, łączenia, dzielenia i znoszenia jednostek pomocniczych, a także określania ich nazw oraz granic. Poza określonym wyżej katalogiem spraw, nie występuje obowiązek społecznego konsultowania rozstrzygnięć Rady Miejskiej w Ł. w stosunku do jednostek pomocniczych. Wskazano również, że pomimo braku obowiązku konsultacji pomysł zmian został poddany konsultacjom z przedstawicielami rad społecznych w dniach 14, 19 i 30 maja 2009 roku oraz w dniach 2 i 4 czerwca 2009 roku. Projekt uchwały został również przesłany do rad osiedli, z których kilka przedstawiło swoje stanowisko.

W piśmie z dnia 4 lutego 2009 roku skierowanym do Rzecznika Praw Obywatelskich, Wojewoda Ł. wyjaśnił, że nie znalazł podstaw do stwierdzenia nieważności przedmiotowej uchwały. W jego ocenie wyjaśnienia uzyskane od Przewodniczącego Rady Miejskiej w Ł. w zakresie przeprowadzonych konsultacji są wystarczające. Natomiast, odnośnie zarzutu dokonania przez Radę Miejską zbiorczej zmiany statutów osiedli w jednej uchwale, to zdaniem organu nadzoru charakter tej zmiany nie wymaga odrębnej uchwały dla każdej jednostki pomocniczej.

W skardze z dnia 8 lipca 2009 roku, skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, Rzecznik Praw Obywatelskich zarzucił przedmiotowej uchwale, że podjęta została z istotnym naruszeniem art. 35 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, a ponadto zapis § 2 uchwały jest sprzeczny z art. 7 Konstytucji RP. Z uwagi na powyższe Rzecznik wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały Rady Miejskiej w Ł. Nr (...) z dnia (...) 2008 roku. W ocenie wnoszącego skargę, powinność przeprowadzenia konsultacji z mieszkańcami należy rozumieć jako rzeczywiste omówienie z mieszkańcami proponowanych zmian i wyrażenia przez nich opinii w tym zakresie. Nie można natomiast uznać, że obowiązek konsultacji został spełniony poprzez zorganizowanie spotkania z przedstawicielami rad społecznych, a więc wybranymi mieszkańcami gminy, na którym poinformowano o zamiarze zmiany statutów osiedli oraz poprzez przesłanie projektu uchwały zmieniającej do rad osiedli, które są organem uchwałodawczym jednostek pomocniczych Miasta Ł. W ocenie Rzecznika, takie działania nie zapewniły większości mieszkańcom Ł. rzeczywistej możliwości zapoznania się z proponowanymi zmianami i wyrażenia swojej opinii. Mimo, że konsultacje z mieszkańcami mają charakter opiniodawczy, a ich wynik nie jest wiążący, to jednak nieprzeprowadzenie obligatoryjnych konsultacji stanowi istotne naruszenie prawa, które powinno skutkować nieważnością uchwały.

Rzecznik Praw Obywatelskich wskazał również, że zapis § 2 zaskarżonej uchwały, który przedłuża kadencję obecnych rad osiedli do dnia upływu kadencji Rady Miejskiej w Ł. wybranej w wyborach z dnia 12 listopada 2006 roku, jest niezgodny z Konstytucją RP. Podkreślił, że żadna norma rangi ustawowej nie upoważnia rady gminy do wydania regulacji, na mocy której następuje przedłużenie trwającej kadencji organów jednostek pomocniczych gminy. W ramach uprawnienia z art. 35 ust. 3 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym rada gminy może ustalić jedynie zasady kadencyjności organów jednostki pomocniczej, które będą dotyczyć organów wybranych po ustaleniu tych zasad. W ocenie Rzecznika, kompetencje wymienione w tym przepisie nie obejmują możliwości przedłużenia przez radę gminy trwającej kadencji organów jednostki pomocniczej. Uprawnienie do wydania uchwały regulującej przedmiotową kwestię nie wynika także z innych przepisów rangi ustawowej, w tym z powołanego w zaskarżonej uchwale art. 40 ust. 2 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym.

W odpowiedzi na skargę Rada Miejska w Ł. wniosła o jej odrzucenie na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W uzasadnieniu wskazano, że podstawę prawną przedmiotowej uchwały stanowiły przepisy ustawy o samorządzie gminnym tj. art. 35 ust. 3 pkt 2, na mocy którego statut jednostki pomocniczej określa w szczególności zasady i tryb wyborów jednostki pomocniczej oraz art. 40 ust. 2 pkt 1, zgodnie z którym organy gminy mogą wydawać akty prawa miejscowego w zakresie wewnętrznego ustroju gminy oraz jednostek pomocniczych. Podjęta uchwała jest zgodna ze wskazanymi przepisami ustawy o samorządzie gminnym, a jej postanowienia mieszczą się w ich granicach. Zmiany w "Zasadach i trybie wyborów rad osiedli" wynikające z § 1 uchwały wywołały konieczność uregulowania kwestii zakończenia kadencji rad jednostek pomocniczych, które działały w dniu wejścia w życie przedmiotowej uchwały, co uczyniono w § 2. Stanowi on, że przedłuża się kadencję rad jednostek pomocniczych Miasta Ł. - rad osiedli wybranych odpowiednio w dniach 6 marca 2005 roku i 4 czerwca 2006 roku do dnia upływu kadencji wybranej w wyborach w dniu 12 listopada 2006 roku. Postanowienie § 2 uchwały ma wyłącznie charakter przepisu intertemporalnego, który zawiera normy kolizyjne odnoszące się do stanu rzeczy powstałego pod rządami wcześniej obowiązujących przepisów, które mają być kontynuowane pod rządami przepisów nowych zastępujących przepisy obowiązujące uprzednio. Z uwagi na akcesoryjny charakter przepisu § 2 uchwały nie sposób oceniać go z punktu widzenia zgodności z prawem, w tym z art. 7 Konstytucji, samodzielnie w oderwaniu od pozostałych przepisów zawartych w uchwale. Organ podtrzymał stanowisko wyrażone w piśmie z dnia 23 grudnia 2008 roku.

W głosie do protokołu rozprawy z dnia 20 października 2009 roku, pełnomocnik Rady Miejskiej w Ł. wniósł o oddalenie skargi. Uzupełniająco wskazał, że art. 35 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym statuuje zasadę, iż obowiązek przeprowadzenia konsultacji z mieszkańcami przed określeniem przez Radę w odrębnym statucie rozstrzygnięć dotyczących jednostek pomocniczych obejmuje wyłącznie kwestię organizacji i zakresu działania jednostki pomocniczej. Obowiązek taki nie dotyczy zmiany terminu przeprowadzenia wyborów do organów jednostek pomocniczych. Pełnomocnik Rady Miejskiej zaznaczył również, że Statut Miasta Ł. w § 43 jednoznacznie przyznaje wyłączne kompetencje Radzie Miejskiej w zakresie określania terminu przeprowadzania wyborów do organów uchwałodawczych jednostek pomocniczych. Natomiast w świetle art. 3 ust. 1 ustawy, o ustroju gminy stanowi jej statut, w tym przypadku Statut Miasta Ł. Wniósł o przeprowadzenie dowodów uzupełniających załączonych do pisma w postaci poświadczonych za zgodność kserokopii uchwał Rady Miejskiej w Ł.
 
Uzasadnienie prawne
 
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje;
Skarga Rzecznika Praw Obywatelskich jest zasadna.
Stosownie do treści art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość, między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Kontrola ta sprawowana jest pod kątem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Zakres kontroli administracji publicznej obejmuje w szczególności orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne (art. 3 § 1 w związku z § 2 pkt 1 powołanej ustawy), a także akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego (art. 3 § 1 w związku z § 2 pkt 5 i 6 ustawy).

Z kolei, w myśl art. 147 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd uwzględniając skargę na uchwałę, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6 tej ustawy, stwierdza nieważność uchwały w całości lub w części albo stwierdza, że została wydana z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie jej nieważności. Według natomiast art. 94 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), nie stwierdza się nieważności uchwał organu gminy po upływie jednego roku od dnia ich podjęcia, chyba że uchybiono obowiązkowi przedłożenia uchwały w terminie określonym w art. 90 ust. 1, albo jeżeli są one aktem prawa miejscowego.

Art. 50 ust. 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi stanowi ponadto, iż uprawnionym do wniesienia skargi do sądu administracyjnego jest każdy kto ma w tym interes prawny, w tym również prokurator i Rzecznik Praw Obywatelskich.

Na wstępie wskazać trzeba, że Sąd nie uwzględnił wniosku Gminy w przedmiocie odrzucenia skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 powołanej wyżej ustawy. Organ nie uzasadnił bowiem w żaden sposób, iż wniesienie skargi przez Rzecznika Praw Obywatelskich na uchwałę Rady Miejskiej w Ł. Nr (...) z dnia (...) roku jest niedopuszczalne, a Sąd dokonując własnej oceny skargi nie znalazł podstaw do jej odrzucenia.
Zaskarżona przez Rzecznika Praw Obywatelskich uchwała zmieniająca uchwały w sprawach nadania statutów osiedlom oraz w sprawie przedłużenia kadencji rad osiedli podjęta została na podstawie art. 35 ust. 3 pkt 2 i art. 40 ust. 2 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Zgodnie z art. 35 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym organizację i zakres działania jednostki pomocniczej określa rada gminy odrębnym statutem, po przeprowadzeniu konsultacji z mieszkańcami. Odnotować należy także, iż jednostką pomocniczą w gminie jest osiedle, utworzone na zasadzie art. 5 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Z przywołanego przepisu wynika, że gmina może tworzyć jednostki pomocnicze: sołectwa oraz dzielnice, osiedla i inne. Jednostką pomocniczą może być również położone na terenie gminy miasto. Z kolei przepis art. 40 ust. 2 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym w sposób jednoznaczny przesądza o charakterze prawnym statutu jednostki pomocniczej. Według tego przepisu, statut jednostki pomocniczej jest aktem prawa miejscowego. Na obligatoryjne elementy przedmiotowe unormowań statutowych jednostki pomocniczej wskazuje przepis art. 35 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym, poprzez posłużenie się przez ustawodawcę zwrotem "w szczególności". Stąd statut osiedla winien określać w szczególności: nazwę i obszar jednostki pomocniczej (pkt 1), zasady i tryb wyborów organów jednostki pomocniczej (pkt 2), organizację i zadania organów jednostki pomocniczej (pkt 3), zakres zadań przekazanych jednostce przez gminę oraz sposób ich realizacji (pkt 4), jak również zakres i formy kontroli oraz nadzoru organów gminy nad działalnością organów jednostki pomocniczej (pkt 5).

Mając na uwadze przywołane wyżej regulacje prawne, stwierdzić należy, że wskazany przepis art. 35 ust. 1 ustawy zawiera upoważnienie ustawowe dla rady gminy, określając jednocześnie materię, jaką pozostawiono szczegółowemu unormowaniu w drodze aktu prawa miejscowego. Rada gminy obowiązana jest przestrzegać zakresu upoważnienia ustawowego udzielonego jej przez ustawę w zakresie tworzenia aktów prawa miejscowego, a w ramach udzielonej jej delegacji w tych działaniach nie może wkraczać w materię uregulowaną ustawą. Uchwała bowiem rady gminy, będąca aktem prawa miejscowego, jest jednocześnie źródłem powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej na obszarze danej gminy, a zatem musi respektować unormowania zawarte w aktach wyższego rzędu (art. 87 ust. 2 Konstytucji). Ponadto Konstytucja stanowi w art. 94, że prawo miejscowe stanowione przez organy samorządu terytorialnego może być wyłącznie "na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie".

Dokonując kontroli zgodności z prawem zaskarżonej do Sądu uchwały, podzielić należy stanowisko Rzecznika Praw Obywatelskich, że uchwała ta podjęta została z istotnym naruszeniem prawa. Doszło bowiem do naruszenia procedury podjęcia uchwały przez uchybienie obligatoryjnemu wymogowi konsultacji z mieszkańcami zmiany statutu jednostki pomocniczej (osiedla). Z treści wskazanego wyżej przepisu art. 35 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym wynika bowiem, iż ustawodawca nałożył na gminę obowiązek przeprowadzenia konsultacji z mieszkańcami przed uchwaleniem lub zmianą dotychczas uchwalonego statutu jednostki pomocniczej, bez względu na charakter tych zmian. Przepis ten co prawda literalnie odnosi się do uchwalenia statutu, jednak bez wątpienia stanowi również podstawę prawną do zmiany statutu jednostki pomocniczej (taka podstawa prawna została zresztą powołana w zaskarżonej uchwale Nr (...)). Odmienne stanowisko mogłoby prowadzić wprost do obejścia ustanowionego w tym przepisie wymogu poprzez kilkakrotne zmiany statutu i w efekcie powstanie całkiem nowego aktu z pominięciem opinii społeczności lokalnej. Mimo, iż konsultacje mają charakter jedynie opiniodawczy, a ich wynik w sprawie nadania czy też zmiany statutu jednostki pomocniczej nie ma charakteru wiążącego dla rady, to jednak nieprzeprowadzenie konsultacji o charakterze obligatoryjnym (jak w niniejszym przypadku) stanowi istotne naruszenie prawa, które powinno skutkować nieważnością podjętej uchwały (por. prawomocny wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 4 grudnia 2007 r. w spr. o sygn. akt III SA/Wr 491/07, niepubl.).

Sąd nie zgodził się z argumentami Rady Miejskiej w Ł. przedstawionymi w odpowiedzi na skargę i w głosie do protokołu z dnia 20 października 2009 r. Za chybione należy uznać stanowisko, iż obowiązek przeprowadzenia konsultacji społecznych nie dotyczy zmiany terminu przeprowadzenia wyborów do organów jednostek pomocniczych, a odnosi się do rozstrzygnięć Rady obejmujących wyłącznie kwestię organizacji i zakresu działania jednostki pomocniczej. Z treści art. 35 ust. 3 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym wynika wprost, iż statut jednostki pomocniczej musi określać zasady i tryb wyborów organów jednostki pomocniczej, a zatem uchwały rady w tym przedmiocie muszą przybrać formę zmiany statutu jednostki pomocniczej, co miało miejsce w sprawie rozpoznawanej. A skoro jest to zmiana regulaminu jednostki pomocniczej, to jak wskazano wyżej konieczne jest przeprowadzenie konsultacji z mieszkańcami. W § 1 uchwały nr (...) z dnia (...) roku zaznaczono zresztą, że wprowadza ona zmiany w zasadach i trybie wyborów do rad osiedli, a tytuł zaskarżonej uchwały wyraźnie odnosi się do zmian w uchwałach w sprawie nadania statutów osiedlom.

Fakt, iż w § 43 Statutu Miasta Ł. przyznano Radzie Miejskiej wyłączne kompetencje do określania terminu przeprowadzania wyborów do organów uchwałodawczych jednostek pomocniczych, nie oznacza, że w tym zakresie w stosunku do Rady wyłączono stosowanie art. 35 ustawy o samorządzie gminnym i zniesiono obowiązek przeprowadzania konsultacji z mieszkańcami w sytuacji dokonywania przez Radę zmian w zasadach i trybie wyborów do organów jednostki pomocniczej. Także treść § 42 ust. 3 Statutu Miasta Ł. nie daje powodów do wnioskowania, że obowiązek przeprowadzenia konsultacji przed podjęciem przez Radę rozstrzygnięć dotyczących jednostek pomocniczych obejmuje wyłącznie kwestie tworzenia, łączenia, dzielenia i znoszenia jednostek pomocniczych, a także określania ich nazw oraz granic. Po pierwsze, Statut Miasta Ł. w § 42 pkt 2 stanowi, że konsultacje z mieszkańcami powinny obejmować "w szczególności" sytuacje uregulowane w tym przepisie, a zatem katalog tych przypadków jest otwarty i fakt nieumieszczenia tam ustalania zasad i trybu wyborów organów jednostki pomocniczej powoduje, iż w tym zakresie obowiązuje zapis ustawowy, a po drugie zapis statutu nie może wyłączać (i nie wyłącza) działania obligatoryjnego przepisu ustawowego.

Istotne jest również, iż powinność przeprowadzenia konsultacji z mieszkańcami musi być rozumiana jako rzeczywiste omówienie z mieszkańcami proponowanych zmian i wyrażenie przez nich opinii w tym zakresie. Absolutnie niewystarczające jest zatem poprzestanie na zorganizowaniu spotkań z przedstawicielami rad osiedli i rozesłanie do rad osiedli projektu uchwały. Informacja o zamiarze zmiany statutów osiedli nie ma w ten sposób możliwości dotarcia do wszystkich zainteresowanych mieszkańców osiedli lecz do wybranej grupy osób. Zresztą w § 42 ust. 2 Statutu Miasta Ł. wyraźnie wskazane zostało, iż konsultacje z mieszkańcami powinny obejmować w szczególności: 1/ publiczne ogłoszenie na określonym terenie o zamiarze utworzenia, połączenia, podziału lub zniesienia tam jednostki pomocniczej; 2/ zorganizowanie zebrania mieszkańców z przedstawicielami Rady i Prezydenta; 3/ możliwość zgłaszania przez mieszkańców uwag i wniosków do przewodniczącego Rady w okresie 30 dni od daty zebrania. Zatem działania Rady przed podjęciem uchwały nr (...) z dnia (...) roku nie mogą zostać zakwalifikowane jako przeprowadzenie konsultacji z mieszkańcami.

Należy także podzielić pogląd wyrażony w skardze, iż żaden przepis prawa nie upoważnia rady gminy do przedłużania kadencji funkcjonujących organów jednostki pomocniczej - osiedla. Przepis art. 35 ust. 3 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym uprawnia radę gminy do określenia w statucie jednostki pomocniczej zasad i trybu wyborów organów jednostki pomocniczej, jednak w ramach tego uprawnienia rada gminy może ustalić jedynie zasady kadencyjności organów jednostki pomocniczej, które będą dotyczyć organów wybranych po ustaleniu tych zasad. Regulacja przedłużająca kadencję działających organów jednostki pomocniczej, prowadzi do lekceważenia woli wyborców, którzy wybrali organy osiedla na ściśle określony czas oraz do obejścia zapisów statutów osiedli odnoszących się do długości kadencji organów.

Skoro zatem zaskarżona uchwała jest aktem prawa miejscowego i została podjęta z rażącym naruszeniem prawa, należało stwierdzić jej nieważność. Z powołanych względów na mocy art. 147 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w pkt 1 sentencji wyroku. Orzeczenie zawarte w pkt 2 znajduje oparcie w art.  152 wskazanego aktu.