Pobierz propozycję postanowień dotyczących komisji rewizyjnej rady j.s.t. na przykładzie gminy

Zgodnie z art. 229 Kodeksu postępowania administracyjnego [ k.p.a. ], jeżeli przepisy szczególne nie określają innych organów właściwych do rozpatrywania skarg, odpowiednio rada albo sejmik są organem właściwym do rozpatrzenia skargi dotyczącej zadań z wyłączeniem zadań zleconych, prowadzonych przez:
1) wójta (burmistrza, prezydenta miasta) i kierowników gminnych jednostek organizacyjnych;
2) zarządu powiatu oraz starosty, a także kierowników powiatowych służb, inspekcji, straży i innych jednostek organizacyjnych;
3) zarządu i marszałka województwa.

Komisja rewizyjna wydaje się być naturalnym „miejscem” zbadania i przeanalizowania skargi, zanim zostanie rozpatrzona przez radę.

Realizacja zapisanego w k.p.a. zadania jest obarczona olbrzymim ryzykiem. Realizowana bez profesjonalnego wsparcia przez radnych bez odpowiednich kwalifikacji do dokonania oceny stanu faktycznego i prawnego zdarzenia związanego ze skargą bardzo często staje się fikcją. W przypadku pozyskania takiego wsparcia z dużą dozą prawdopodobieństwa możemy założyć, że skarga będzie rozpatrzona nieobiektywnie. Równie częste są przypadki wykorzystywania instytucji skargi (niekiedy sztucznie inspirowanych) w sposób świadomie subiektywny do personalnej walki politycznej z osobami pełniącymi funkcję w organach wykonawczych lub odwrotnie, do ochrony „swojego” wójta, starosty itd. oraz kierowników jednostek organizacyjnych, wbrew zasadności skargi.

Komisja rewizyjna, jak każdy inny organ, do którego wpłynęła skarga, w pierwszej kolejności powinna przystąpić do sprawdzenia czy w konkretnym przypadku rada jest właściwa do jej rozpatrzenia. Biorąc pod uwagę, że przepisy k.p.a. przewidują dla tej czynności bardzo krótkie terminy, zgodnie z art. 231 k.p.a. organ, który otrzymał skargę, nie jest właściwy do jej rozpatrzenia, obowiązany jest niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie siedmiu dni, przekazać ją właściwemu organowi, zawiadamiając równocześnie o tym skarżącego, albo wskazać mu właściwy organ – komisja musi działać bardzo sprawnie. Tym bardziej, że organem przekazującym nie jest komisja ani przewodniczący rady lecz rada. Rygorystyczną wymowę przepisów k.p.a. w praktyce niemożliwych do spełnienia można spróbować (pod warunkiem braku zastrzeżeń nadzoru prawnego) złagodzić w statucie np. wprowadzając regulację o brzmieniu:
§… Jeżeli rada … nie jest właściwa do rozpatrzenia skargi, (…), komisja rewizyjna przekazuje ją przewodniczącemu rady …, w terminie umożliwiającym przesłanie jej w ciągu 7 dni od daty wpływu, właściwemu organowi i powiadomienie o tym fakcie skarżącego albo wskazać mu właściwy organ.

Nietrudno zauważyć, że rozwiązanie gwarantujące przestrzeganie reguł ustalonych w k.p.a. jest bardzo kłopotliwe. W przypadku dużych j.s.t., w których liczba np. kierowników jednostek jest znaczna a zwyczaj pisania skarg rozpowszechniony staje się wręcz nierealne.

Pobierz propozycję postanowień dotyczących komisji rewizyjnej rady j.s.t. na przykładzie gminy

Pisaliśmy o tym również:
Komisja rewizyjna to nie organ śledczy
Prawo nie precyzuje trybu pracy komisji rewizyjnej

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.)