"Proponujemy radzie, by uzależnić opłatę za odbiór odpadów od liczby osób zamieszkujących dane mieszkanie czy dom" - powiedział Michał Zaleski, prezydent Torunia.

Jak zaznaczył, uzależnienie wysokości opłaty od liczby osób zamieszkujących daną nieruchomość wydaje się być metodą najbardziej oczywistą, która powinna uzyskać największą akceptację społeczną. Przyjęcie propozycji prezydenta jest praktycznie pewne, gdyż popiera go wiekszość toruńskich radnych.

"Wskazać należy, iż ilość odpadów powstających na terenie nieruchomości jest bezpośrednio zależna od liczby ich wytwórców, czyli osób tam zamieszkujących, a przyjęcie takiego sposobu ustalenia opłaty jest zgodne z przyjętą w ochronie środowiska doktryną +zanieczyszczający płaci+. Rzetelne podanie przez właścicieli nieruchomości liczby osób zamieszkujących daną nieruchomość daje szansę na osiągnięcie samofinansowania systemu gospodarki odpadami komunalnymi" - podkreślił Zaleski.

Na podstawie obliczeń i symulacji ustalono, że podstawowa, miesięczna opłata za wówóz śmieci w Toruniu powinna wynosić 12,75 zł od osoby, w przypadku segregacji śmieci. "Jeżeli ta zbiórka jest prowadzona w sposób nieselektywny, opłata wzrasta o 100 procent i wyniesie 25,50 zł od osoby" - dodał Zaleski.

Zgodnie z nowelizacją ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach najpóźniej do 1 lipca 2013 r. w gminach ma powstać nowy system gospodarowania odpadami. Właścicielem odpadów stanie się gmina, to ona ustali m.in. stawki za wywóz śmieci, które zapłaci każdy z mieszkańców. Gmina będzie też odpowiedzialna za zorganizowanie systemu odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i za ich późniejsze zagospodarowanie. Dotychczas to właściciele nieruchomości decydowali, który przedsiębiorca odbierał od nich śmieci. W myśl nowych przepisów wybór takiej spółki należy tylko i wyłącznie do gminy. W drodze przetargu będzie ona wybierać jeden podmiot świadczący usługi na całym jej terenie, a w przypadku większych gmin - na określonym obszarze. Władze lokalne mają czas do połowy 2013 r. na wprowadzenie nowych rozwiązań.

Ustawa daje możliwość wyboru spośród kilku metod ustalania wysokości opłaty: według liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość, ilości zużytej wody z danej nieruchomości, powierzchni lokalu mieszkalnego czy od gospodarstwa domowego.