Jeden z mieszkańców gminy został zarejestrowany w powiatowym urzędzie pracy jako osoba bezrobotna, z prawem do zasiłku dla bezrobotnych. Po upływie kilku miesięcy, w związku z przyznaniem prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy został pozbawiony statusu osoby bezrobotnej i prawa do zasiłku dla bezrobotnych. Organy administracyjne wskazały, iż utrata statusu osoby bezrobotnej następuje na czas nieokreślony, a strona może ponownie nabyć status osoby bezrobotnej rejestrując się w urzędzie pracy. Nabycie tego statusu nie odbywa się bowiem automatycznie po zaprzestaniu pobierania zasiłku stałego.


Mieszkaniec wniósł odwołanie od decyzji, domagając się jej zmiany i przyznania mu zasiłku dla bezrobotnych. Domagał się potraktowania pobranego przez niego zasiłku stałego z pomocy społecznej jako nienależnie pobranego świadczenia pieniężnego i dokonania jego potrącenia z należnego mu zasiłku dla bezrobotnych za ten okres.


WSA przypomniał, iż odmienne są przesłanki od których uzależnione jest przyznanie statusu bezrobotnego i te, od których zależy przyznanie zasiłku stałego i to nie stronie przysługuje prawo wyboru rodzaju świadczeń, z których będzie mógł skorzystać. Zależy to od spełnienia określonych przesłanek – w tym od jego zdolności do pracy. Osoba niezdolna do pracy nie może korzystać ze statusu bezrobotnego, może natomiast uzyskać w określonym przypadku zasiłek stały. Natomiast osoba, której przyznano zasiłek stały na podstawie art. 37 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 175 poz. 1362 ze zm.) nie może korzystać ze statusu osoby bezrobotnej z uwagi na brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. 1 z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2008 r., Nr 69, poz. 415 ze zm.).

Skoro zatem w dacie rozstrzygania sprawy przez organy administracji pozostawała w obrocie prawnym decyzja o przyznaniu skarżącemu zasiłku stałego to słusznie co do zasady organy administracji pozbawiły go statusu bezrobotnego. W ocenie WSA zgodna z Konstytucją wykładnia przepisu art. 33 ust. 4 pkt 1 oraz art. 78 ust. 4 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy powinna prowadzić do wniosku, że przyznanie bezrobotnemu zasiłku stałego lub innego świadczenia związanego ze stwierdzeniem jego niezdolności do pracy na okres oznaczony powinno skutkować pozbawieniem statusu osoby bezrobotnej na okres, na który przyznano ten zasiłek lub inne świadczenie. Skoro skarżącego, z uwagi na przyznanie mu zasiłku stałego pozbawiono statusu bezrobotnego na czas nieoznaczony – uznać należało, że doszło do tego wskutek błędnej wykładni powołanych przepisów – uznał WSA.


Na podstawie:
Wyrok WSA w Gdańsku z 20 czerwca 2013 r., sygn. akt III SA/Gd 405/13, prawomocny