Ustawa o zarządzaniu kryzysowym stanowi, iż tworzy się Krajowy Plan Zarządzania Kryzysowego oraz wojewódzkie, powiatowe i gminne plany zarządzania kryzysowego (art. 5 ust. 1 ustawy o zarządzaniu kryzysowym ). Plany powstają i są weryfikowane w cyklu planowania, czyli okresowym realizowaniu etapów: analizowania, programowania, opracowywania planu, jego wdrażania, testowania i uruchamiania (art. 3. pkt 7 ustawy o zarządzaniu kryzysowym ). Za przeprowadzenie cyklu planowania odpowiedzialne są podmioty realizujące zadania z zakresu zarządzania kryzysowego, czyli np. w gminie wójt, burmistrz bądź prezydent miasta.

Ustawa nakłada również wymóg, by cykl planowania nie był dłuższy niż dwa lata (art. 4 ust. 4 ustawy o zarządzaniu kryzysowym ). A zatem przynajmniej raz na dwa lata każda jednostka samorządu terytorialnego powinna przetestować sporządzony plan zarządzania kryzysowego. Stanowi to wypełnienie obowiązków nałożonych na jednostki samorządu terytorialnego dotyczących utrzymania porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej (np. art. 7 ust. 1 pkt 14 ustawy o samorządzie gminnym .).

W praktyce obowiązek ten często jest niedopełniany, albo traktowany pobieżnie. Jak podaje poseł PO Michał Jaros w swoim wystąpieniu do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji przyczyną tego są częste zmiany osób na poszczególnych stanowiskach odpowiedzialnych za realizację planu. Efektem tego jest funkcjonowanie planów niemożliwych do wykonania, pełnych luk i błędów. O tragicznych skutkach tego typu zaniedbań można się przekonać za każdym razem, gdy zawodzą zabezpieczenia przeciwpowodziowe.

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.)
Ustawa z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U., Nr 89, poz. 590 ze zm.)