Wnioskodawczyni zwróciła się o dofinansowanie ze środków unijnych projektu złożonego w ramach konkursu. Na etapie oceny merytorycznej projekt nie został zaakceptowany do dofinansowania, gdyż uzyskał 42,79% punktów z kryteriów ogólnych i szczegółowych, podczas gdy wymagane było co najmniej 60% punktów. Od uchwały zarządu województwa wnioskodawczyni wniosła protest.

Według zarządu województwa, po zliczeniu punktów przyznanych przez ekspertów, omawiany projekt uzyskał łącznie 58,66%, tym samym nie przekraczając minimalnego progu 60% możliwych do uzyskania punktów. Z tych względów zarząd oddalił protest. W wyniku skargi wnioskodawczyni, zarzucającej nierzetelną ocenę kryteriów wniosku o dofinansowanie dokonaną przez jednego z powołanych ekspertów, WSA stwierdził, że przeprowadzona ocena projektu została przeprowadzona w sposób naruszający prawo.

Oragn pierwszej instancji zakwestionował postawiony mu zarzut braku przeprowadzenia własnej analizy.

NSA rozpatrując skargę uznał, iż istota sprawy sprowadza się do oceny, czy zarząd województwa, jako instytucja zarządzająca, a tym samym odpowiedzialna za prawidłową realizację projektu, wywiązała się należycie z obowiązków zapewnienia rzetelnej i bezstronnej oceny projektów w procesie wyboru projektów do dofinansowania, wynikających z przepisu art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712 ze zm.).


W opinii NSA zarząd województwa ograniczył się jedynie do zsumowania liczby punktów, jakie przyznali eksperci oceniający projekt pod kątem spełnienia kryteriów przewidzianych w systemie realizacji programu operacyjnego, nie biorąc pod uwagę istotnych różnic dzielących ekspertów w kwestii spełnienia przez oceniany projekt danego kryterium.

W przypadku sprzeczności opinii ekspertów, nie można przyjmować, iż każda z opinii posiada moc dowodową i łącznie brać je pod uwagę przy podjęciu uchwały o treści niekorzystnej dla wnioskodawcy. Sumując punkty ze sprzecznych ustaleń ekspertów organ w swoisty sposób "uśrednił" istotne dla sprawy okoliczności w kwestii stopnia spełnienia przez projekt kryteriów przewidzianych w programie operacyjnym. Takie stanowisko organu jest nie do pogodzenia choćby z elementarnymi zasadami logiki, a w szczególności zasadę niesprzeczności, w świetle której dwa zdania ze sobą sprzeczne, nie mogą być oba prawdziwe. Wprawdzie w postępowaniu toczącym się na podstawie ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju nie mają zastosowania przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego ukierunkowane na realizację zasady prawdy obiektywnej, jednak nie może to zwalniać instytucji zarządzającej, dokonującej wyboru projektu do dofinansowania w ramach programu operacyjnego, od obowiązku rzetelnej i bezstronnej oceny każdego projektu zgłoszonego do konkursu, według obiektywnych kryteriów przyjętych w systemie realizacji danego programu. Zatem w opinii NSA, narusza przepis art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712 ze zm.) dokonana przez instytucję zarządzającą ocena projektu, ograniczająca się jedynie do zsumowania liczby punktów przyznanych przez ekspertów, zasadniczo różniących się w ocenie spełnienia przez oceniany projekt poszczególnych kryteriów przewidzianych w systemie realizacji programu operacyjnego, bez podjęcia ze strony organu działań zmierzających do rzetelnego ustalenia okoliczności faktycznych, mających istotny wpływ na wynik sprawy.
 

Na podstawie: Wyrok NSA z 27 września 2012 r., sygn. akt II GSK 1286/12, prawomocne