Pytanie dotyczy wydania decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego. Postępowanie prowadzone jest w sprawie inwestycji liniowej (przebudowa linii wysokiego napięcia lub budowa sieci gazowej wysokiego ciśnienia) o długości około 25 km. W postępowaniu uczestniczy 230 osób.

Czy w związku z dużymi kosztami postępowania istnieje inna forma doręczenia decyzji niż pisemnie i osobiście każdej ze stron?

Czy istnieje możliwość doręczenia decyzji w formie obwieszczenia?

W przypadku braku innej możliwości doręczenia, czy istnieje możliwość żądania zwrotu kosztów poniesionych z tytułu doręczenie decyzji od wnioskodawcy/inwestora?

Odpowiedź

Kodeks postępowania administracyjnego nie przewiduje innej formy doręczenia decyzji ustalającej lokalizację inwestycji celu publicznego aniżeli pisemnie w trybie art. 39 k.p.a. jeżeli idzie o inwestora oraz właścicieli i użytkowników wieczystych nieruchomości, na których będzie lokalizowana inwestycja celu publicznego, oraz w formie obwieszczenia w trybie art. 49 k.p.a. , jeżeli idzie o pozostałe strony postępowania. Całkowity koszt związany z doręczeniem decyzji spoczywa na organie prowadzącym postępowanie i nie ma możliwości żądania zwrotu tych kosztów od inwestora.

Uzasadnienie

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 53 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - dalej u.p.z.p. o wszczęciu postępowania w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz o postanowieniach, uzgodnieniach dokonywanych w trybie art. 106 k.p.a. , o których mowa w ust. 4 tego przepisu, i decyzji kończącej postępowanie strony zawiadamia się w drodze obwieszczenia, a także w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości. Inwestora oraz właścicieli i użytkowników wieczystych nieruchomości, na których będą lokalizowane inwestycje celu publicznego, zawiadamia się na piśmie. Tak więc w postępowaniu o ustalenie lokalizacji celu publicznego mają zastosowanie dwie formy doręczenia przewidziane w k.p.a. Są nimi zawiadomienie poprzez doręczenie pisma w trybie art. 39 k.p.a. , to jest przez pocztę, przez pracowników organu lub przez inne upoważnione osoby, lub organy za pokwitowaniem oraz zawiadomienie przez obwieszczenie lub w inny zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości sposób publicznego ogłaszania, określone w art. 49 k.p.a.

Dodatkowo należy zauważyć, iż użyty w treści powyższego przepisu zwrot "także" przesądza, że wymagane jest zarówno obwieszczenie, jak i poinformowanie w sposób zwyczajowo przyjęty (taką zwyczajową formą może być umieszczenie obwieszczenia na dostępnych obiektach położonych w okolicy zamieszkania stron, np. tablica urzędu miasta, ale też strona internetowa urzędu). Tylko taki sposób obwieszczenia zapewnia bowiem stronom nie będącym właścicielami nieruchomości, na terenie której ma powstać inwestycja celu publicznego, możliwość powzięcia wiadomości o toczącym się postępowaniu administracyjnym (zob.: wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 21 stycznia 2010 r., II SA/Go 978/09). W takich przypadkach zawiadomienie uznaje się za dokonane po upływie 14 dni od dnia publicznego ogłoszenia. Adresatem dokonywanego na podstawie art. 53 ust. 1 u.p.z.p. publicznego ogłoszenia (verba legis: zawiadomienia w drodze obwieszczenia, a także w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości) o decyzji w sprawie lokalizacji inwestycji celu publicznego jest każdy podmiot będący, w znaczeniu materialnoprawnym (tj. z uwagi na posiadany interes prawny w rozumieniu art. 28 k.p.a. ), stroną podstępowania lokalizacyjnego, za wyjątkiem inwestora oraz właścicieli i użytkowników wieczystych nieruchomości, na których przewidziano lokalizację tych inwestycji, którym korespondencję doręcza się na piśmie.

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.)
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.)