W uchwale rada miasta przyznała pierwszeństwo w nabywaniu komunalnych lokali użytkowych lub budynków użytkowych ich najemcom lub dzierżawcom oraz określiła oprocentowanie rat z tytułu nabycia.

Skargę na uchwałę wniosło dwóch mieszkańców gminy. Wyjaśnili, iż między nimi, działającymi w formie spółki cywilnej, oraz gminą zawarta została umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu użytkowego oraz jego sprzedaży.
Wskazali, że ich interes prawny przejawia się w tym, że w razie ewentualnego stwierdzenia nieważności przez sąd poprzedniej uchwały rady miasta, gmina do stosunku prawnego łączącego ją ze skarżącymi zastosuje zasady rozliczeń zawarte w zaskarżonej uchwale.

WSA uznał, iż takie twierdzenia skarżących stanowią tylko pewną hipotezę i to dotyczącą bliżej niesprecyzowanej i niepewnej przyszłości.

Sąd przypomniał, iż określony w art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r., nr 142, poz. 1591 ze zm.) interes prawny musi być naruszony i aktualny.

Nie może to więc być interes prawny przewidywany w przyszłości, hipotetyczny ale musi to być interes prawny rzeczywiście istniejący.
Tych warunków nie spełnia przedstawiona przez skarżących argumentacja zawarta w skardze, skoro odwołuje się do przewidywanej przez nich w przyszłości sytuacji prawnej, w której mogą się oni jedynie hipotetycznie znaleźć – uznał sąd.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Gdańsku z 8 lipca 2015 r., sygn. akt II SA/Gd 166/15, nieprawomocny