Strona wystąpiła z wnioskiem o wymierzenie grzywny zarządowi spółki, w związku z nieprzekazaniem przez nią do WSA skargi na bezczynność organu w przedmiocie wykonania postanowienia sądu. WSA zgodnie z wnioskiem wymierzył spółce grzywnę.


Spółka w odwołaniu argumentowała, iż nie jest organem administracji publicznej i nie może ponosić negatywnych konsekwencji z tytułu niedopełnienia obowiązku związanego z przekazaniem otrzymanego pisma. Grzywna ma charakter prewencyjno-dyscyplinujący wobec organów administracji publicznej – podkreśliła. Strona kierując do spółki pismo nazwane "skargą na bezczynność" nie była uprawniona do wniesienia skargi do sądu administracyjnego, ponieważ jej żądanie nie dotyczyło organu administracji publicznej.


NSA przypomniał, iż stosownie do treści art. 54 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) organ, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi przekazuje skargę sądowi w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia. Obowiązek organu przekazania sądowi skargi istnieje niezależnie od tego, czy organ ten uznaje, że skarga nie należy do kognicji sądu administracyjnego, czy też uzna, że w istocie nie jest organem administracji. Już samo żądnie strony nadania skardze określonego biegu obliguje organ do uczynienia zadość temu żądaniu. Dopiero sąd w toku postępowania zainicjowanego skargą zobowiązany jest dokonać oceny wniosku i ustalić, czy skarga mieści się w zakresie właściwości sądów administracyjnych. Zdaniem NSA nawet uzasadnione przekonanie, że skarga nie jest dopuszczalna z uwagi na brak właściwości sądu administracyjnego, nie zwalnia organu od obowiązku przekazania skargi wraz z aktami i odpowiedzią do sądu administracyjnego. To sąd bowiem dokonuje oceny skargi zarówno pod względem formalnym jak i merytorycznym.


NSA podkreślił, iż postępowanie w sprawie wymierzenia organowi grzywny jest odrębnym postępowaniem wszczynanym na wniosek skarżącego, w rozumieniu art. 63 p.p.s.a. Zatem nie ulega najmniejszej wątpliwości, że wyłączną przesłanką orzeczenia o wymierzeniu organowi grzywny, jest niewypełnienie obowiązków procesowych określonych w art. 54 § 2 p.p.s.a. w terminie przewidzianym w tym przepisie, niezależnie od tego czy działanie lub zaniechanie tego organu podlega kognicji sądów administracyjnych. Jak już bowiem wcześniej wspomniano grzywnie tej nadano mieszany, dyscyplinująco-restrykcyjny charakter, czyniąc z niej podstawową gwarancję procesową gwarantującą stronie realizację konstytucyjnej zasady prawa do sądu. Dowodem na to jest linia orzecznicza, zgodnie z którą, nawet dopełnienie obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 p.p.s.a. już po złożeniu wniosku o wymierzenie grzywny nie prowadzi do bezprzedmiotowości postępowania w tej sprawie, chociaż nie wyklucza odstąpienia od wymierzenia grzywny, zwłaszcza gdy uchybienie terminu jest nieznaczne.


Na podstawie:
Postanowienie NSA z 21 sierpnia 2013 r., sygn. akt I OZ 698/13, prawomocne