Coraz częściej media informują o poważnych problemach dzieci i nieradzących sobie w tej sytuacji rodziców. Często jest już za późno by udzielić jakiejkolwiek pomocy. Stąd coraz donioślejsza staje się rola społeczeństwa, mediów, które alarmują o problemach występujących w rodzinach oraz instytucji, które współpracują z rodziną.
Karygodny błąd sądu w Lubinie, który odebrał lekką ręką matce pięciomiesięczną córkę, mimo że Ośrodek Pomocy Społecznej w Polkowicach przekonywał, że może ona samodzielnie zajmować się dziećmi, to tylko jeden z wielu przykładów świadczących o doniosłej roli instytucji publicznych w kształtowaniu oblicza rodziny. Niewłaściwa ingerencja w funkcjonowanie rodziny może wyrządzić jej olbrzymią krzywdę i stać się przyczyną wielu poważnych problemów.
Dzieci potrzebują szczególnej ochrony i pomocy ze strony rodziców. Gdy pomoc ta przestaje być skuteczna, a rodzina przeżywa trudności w opiekowaniu się i wychowywaniu dzieci, niezbędny staje się udział podmiotów realizujących zadania z zakresu wspierania rodziny. Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (tekst jedn.: Dz.U. z 2013 r., poz. 135, dalej u.w.r.) w art. 2 ust. 1 przyjmuje, że wspieranie rodziny przeżywającej trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo-wychowawczych to zespół planowych działań mających na celu przywrócenie rodzinie zdolności do wypełniania tych funkcji. Z kolei system pieczy zastępczej to zespół osób, instytucji i działań mających na celu zapewnienie czasowej opieki i wychowania dzieci w przypadkach niemożności sprawowania opieki i wychowania przez rodziców (art. 2 ust. 2 u.w.r.). W przypadku gdy ośrodek pomocy społecznej poweźmie informację o rodzinie przeżywającej trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo-wychowawczych, pracownik socjalny przeprowadza w tej rodzinie wywiad środowiskowy, na zasadach określonych w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn.: Dz.U. z 2013 r., poz. 182). Po przeprowadzeniu wywiadu, pracownik socjalny dokonuje analizy sytuacji rodziny (por. art. 11 ust. 2 u.w.r.). Na kanwie tych rozważań trzeba zaznaczyć, że pomoc państwa ma charakter subsydiarny, tj. dopuszcza interwencję organów państwa tylko w takich przypadkach, w których osoba lub rodzina rzeczywiście nie mają możliwości samodzielnego przezwyciężania trudności życiowych (por. wyrok NSA w Warszawie z 31 marca 2012 r., sygn. I OSK 1920/11). Zatem, osoby i rodziny powinny przezwyciężać trudne sytuacje życiowe, wykorzystując własne środki, możliwości i uprawnienia. Dopiero niemożność samodzielnego ich pokonania stanowi przesłankę włączenia się instytucji państwa, bowiem pomoc społeczna ma charakter uzupełniający (por. wyrok NSA w Warszawie z 29 sierpnia 2008 r., sygn. akt I OSK 840/07). Jeżeli z analizy wynika konieczność przydzielenia rodzinie asystenta rodziny, pracownik socjalny występuje do kierownika ośrodka pomocy społecznej z wnioskiem o jego przydzielenie (por. art. 11 ust. 3 u.w.r.). Bliższego wyjaśnienia wymaga określenie użyte przez ustawodawcę w kwestii ,,rodziny przeżywającej trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo-wychowawczych”.
Pełna treść artykułu dostępna jest w Serwisie Samorządowym >>>www.samorzad.lex.pl/czytaj/-/artykul/instytucje-publiczne-z-ogromna-rola-w-ksztaltowaniu-oblicza-rodziny
Opublikowano: www.samorzad.LEX.pl