Zmiany w wydawaniu decyzji środowiskowych

Możliwość zawieszenia postępowania na etapie przeprowadzania oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko czy przeniesienia decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach na inny podmiot, to tylko niektóre ze zmian w prawie z zakresu ochrony środowiska, które wejdą w życie 20 lipca br.

W dniu 21 maja 2010 r. Sejm uchwalił ustawę o zmianie ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 119, poz. 804). Wśród nowych przepisów znajduje się sporo regulacji dotyczących organów jednostek samorządu terytorialnego.
Dodano pkt 10 w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227, ze zm., dalej jako u.i.o.ś) zabraniający organowi administracji, a więc i organom jednostek samorządu terytorialnego, udzielania informacji o środowisku, gdy dotyczą one bezpieczeństwa publicznego.
Zmiany wprowadzone w art. 63 u.i.o.ś. obejmują możliwość zawieszenia postępowania w sprawie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach na etapie przeprowadzania oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Postępowanie ulega zawieszeniu do czasu przedłożenia przez wnioskodawcę raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, w drodze postanowienia wydanego przez organ upoważniony do wydania decyzji. Analogiczne rozwiązanie istnieje na etapie tworzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko (art. 69 ust. 4 u.i.o.ś.). Jednocześnie w art. 69 dodano ust. 5 przewidujący możliwość złożenia zażalenia na postanowienie o zawieszeniu postępowania. Przyjęte zmiany pociągają też analogiczną zmianę w art. 88 u.i.o.ś.
W art. 72 u.i.o.ś. rozszerzono katalog decyzji, których wydanie poprzedzone musi być uzyskaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Zmiany obejmują decyzję o pozwoleniu na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części (art. 72 ust. 1 pkt 1), a także decyzję o zezwoleniu na prowadzenie obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych (dodany pkt 17). Ustawodawca nałożył również, w dodanym ust. 1a, wymóg uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach przed dokonaniem zgłoszeń budowy lub wykonywania robót budowlanych oraz zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części (art. 30 i art. 70 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, Dz. U. z 2006, Nr 156, poz. 1118 ze zm., dalej jako p.b.). Ważną zmianą jest wydłużenie czasu, w którym można złożyć wniosek o wydanie decyzji wymienionych w art. 72 ust. 1 u.i.o.ś. Obecnie zainteresowany podmiot ma na to 4 lata od chwili, gdy decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach stała się ostateczna, ale na warunkach określonych w ustawie termin ten przedłużyć można o dodatkowe 2 lata w przypadku spełnienia przewidzianych prawem warunków (art. 72 ust. 3 i 4 u.i.o.ś). Z chwilą wejścia w życie nowelizacji termin wynosić będzie od razu 6 lat, pod warunkiem, że organ, który wydał decyzję wyrazi stanowisko, że realizacja planowanego przedsięwzięcia przebiega etapowo oraz nie zmieniły się warunki określone w tej decyzji.
Nowością jest dodany art. 72a u.i.o.ś. obowiązek organu do przeniesienia decyzji na rzecz innego podmiotu przyjmującego warunki zawarte w decyzji. Ustawodawca ustalił tu wymóg zgody strony, która była pierwotnym adresatem decyzji.
W art. 77 ust. 1 u.i.o.ś. poszerzono zakres podmiotów, z którymi właściwy organ ma dokonać uzgodnień przed wydaniem decyzji o uwarunkowaniach środowiskowych. Wraz z wejściem w życie nowelizacji w przypadku realizacji przedsięwzięcia na obszarze morskim, organem właściwym do dokonania uzgodnienia jest dyrektor urzędu morskiego.
Zmian dokonano również w p.b. – nowe brzmienie art. 29 ust. 3 wyłącza z katalogu przedsięwzięć, które będą wymagały pozwolenia na budowę, te dla których nie stwierdzono obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko lub na obszar Natura 2000.
W ustawie z 21 kwietnia 2001 r. prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r., Nr 25, poz. 150 ze zm., dalej jako p.o.ś.) wprowadzono katalog przypadków, w których może być zgłoszony sprzeciw organu względem rozpoczęcia eksploatacji instalacji wymienionej w art. 152 (dodany art. 152 ust. 4a). Uchylono również art. 381 p.o.ś.
Zmiany wprowadzono w ustawie z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r., Nr 151, poz. 1220 ze zm., dalej jako u.o.p.). Zasadnicze znaczenie dla gmin będzie miał znowelizowany art. 83, który zmienia zasady usuwania drzew w pasie drogi publicznej. Prace poprzedzone będą musiały być uzgodnieniem z regionalnym dyrektorem środowiska, który zobowiązany jest w ciągu 30 dni wyrazić swoje stanowisko dokonując uprzednio oględzin w zakresie występowania w obrębie zadrzewień gatunków chronionych. Część pozostałych zmian dotyczy racjonalnej gospodarki leśnej (dodany art. 52a oraz zmieniony art. 56 u.o.p.), natomiast w art. 82 u.o.p. dodano ust. 1a regulujący zasady prowadzenie prac w obrębie korony drzewa, analogicznie do ust. 1 mówiącego o pracach ziemnych w obrębie bryły korzeniowej.
Większość wprowadzonych zmian ma charakter redakcyjny i racjonalizatorski, niemniej niektóre nowe regulacje mają doniosłe znaczenie dla organów jednostek samorządu terytorialnego, jak np. zmiany w postępowaniu w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 20 lipca 2010 r.

Patryk Ciurak
Artykuł pochodzi z Serwisu Samorządowego www.lex.pl/samorzad