Jego zdaniem ustawodawca nie traktował równo wszystkich podmiotów, których dotyczył art. 150 ustawy o pomocy społecznej. Zgodnie z wyrokiem, wszystkie osoby, które przed 1 maja 2004 r. spełniały kryteria uzasadniające przyznanie zasiłku stałego oraz złożyły stosowny wniosek w tej sprawie powinny być traktowane równo. Tymczasem ustawodawca zróżnicował tę grupę w zależności od tego, czy uzyskały decyzję ostateczną przed 1 maja 2004 r., czy po tym terminie.

W związku z tym w projekcie nowelizacji ustawy wprowadzono przepis, na podstawie którego do spraw o przyznanie zasiłku stałego, w których instytucja nie wydała ostatecznej decyzji do 30 kwietnia 2004 r., będą stosowane przepisy ustawy z 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej. Takie rozwiązanie oznacza, że przepisy te obejmą zarówno osoby, które złożyły wniosek o przyznanie zasiłku stałego przed 1 maja 2004 r. i nie uzyskały decyzji w pierwszej instancji, jak i osoby, które taką decyzję uzyskały, ale wniosły odwołanie i nie uzyskały decyzji w terminie do 1 maja 2004 r.  W projekcie nowelizacji ustawy przewidziano, że w postępowaniu z urzędu o przyznanie zasiłku będzie brany pod uwagę stan faktyczny, istniejący w dniu złożenia wniosku.

Ponadto wprowadzono normę, zgodnie z którą z dniem wejścia w życie zaproponowanych zmian tracą moc decyzje o umorzeniu postępowań w sprawie przyznania zasiłku stałego wydane przed 13 listopada 2007 r. w związku z zakwestionowanym przez Trybunał art. 150 ustawy z 12 marca 2004 r.