Z art. 26 op jednoznacznie wynika, że podatnik odpowiada całym swoim majątkiem za należności wynikające z zobowiązań podatkowych. Na nic zatem zdadzą się dodatkowe zastrzeżenia w umowie, jaką podpisze z biurem rachunkowym lub doradcą podatkowym, że odpowiedzialność za nieprawidłowości w rozliczeniach poniosą oni. Nie odniosą one w praktyce żadnego skutku. Umowa o wyłączeniu odpowiedzialności za podatki nie jest dla organu podatkowego podstawą do dochodzenia zaległości od innej osoby niż podatnik. Tak samo gdy podatnik – chcąc uniknąć zapłaty zaległości podatkowej, będzie twierdził, że to na skutek nieprawidłowo obliczonych zaliczek przez biuro rachunkowe. Fiskusa takie argumenty nie interesują. I na nic pisanie skarg do sądów administracyjnych. W tym wypadku przyznają one rację organom podatkowym.
Skutkiem nieprawidłowości w rozliczeniach jest nie tylko konieczność zapłaty przez podatnika zaległości z odsetkami. Może się też okazać, że zostanie na niego nałożona grzywna na mocy kodeksu karnego skarbowego. Grozi ona za uszczuplenie lub narażenie na uszczuplenie należności publicznoprawnej. Odpowiedzialność karnoskarbową ponosi podatnik, który składając organowi podatkowemu, innemu uprawnionemu organowi lub płatnikowi deklarację lub oświadczenie, podaje nieprawdę lub zataja prawdę albo nie dopełnia obowiązku zawiadomienia o zmianie objętych nimi danych, przez co naraża podatek na uszczuplenie.
Działanie takie jest przestępstwem lub wykroczeniem skarbowym, w zależności od kwoty niezapłaconego podatku (o tym, czy podatnik popełnia wykroczenie czy przestępstwo, decyduje tzw. ustawowy próg; wyznacza go pięciokrotna wartość minimalnego wynagrodzenia, obecnie jest to 6930 zł). Tym jednak razem, oprócz przedsiębiorcy, karę może ponieść również ten, kto na podstawie przepisu prawa, decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania zajmuje się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi, osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej (art. 9 § 3 kodeksu karnego skarbowego).
Zdaniem Sądu Najwyższego „sprawcą przestępstwa, odpowiadającym w oparciu o treść art. 9 § 3 k.k.s., może być między innymi doradca podatkowy zajmujący się, na podstawie umowy, sprawami gospodarczymi (w tym także finansowymi) osoby fizycznej, prawnej albo jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, której przyznano zdolność prawną.
Prowadzenie ksiąg rachunkowych przez doradcę podatkowego wyczerpuje znamię zajmowania się sprawami gospodarczymi” (wyrok z 22 lutego 2006 r., III KK 213/05). Za zajmowanie się sprawami gospodarczymi można też uznać prowadzenie ksiąg rachunkowych lub podatkowych przez właściciela biura rachunkowego.
Żródło: Rzeczpospolita Więcej >>>