Wnioskodawczyni wystąpiła do komisji dyscyplinarnej dla organów skarbowych województwa o przekazanie w formie elektronicznej orzeczeń komisji wydanych na podstawie przepisów o służbie cywilnej.
Przewodniczący komisji – działając w jej imieniu i wskazując jako podstawę prawną art. 5 ust. 1 i art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.) – odmówił wnioskodawczyni udostępnienia informacji publicznej. W uzasadnieniu wskazał, że zgodnie z art. 128 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 227, poz. 1505 z późn. zm.) odpis prawomocnego orzeczenia komisji dyscyplinarnej o ukaraniu dołącza się do akt osobowych członka korpusu służby cywilnej. Dołączone do akt osobowych orzeczenie staje się integralną częścią tych akt. Akta osobowe nie podlegają zaś udostępnieniu jako informacja publiczna. Ponadto orzeczone kary dyscyplinarne po upływie czasu wskazanego w ustawie podlegają zatarciu, co oznacza, iż uważa się je za niebyłe.
Wnioskodawczyni wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy. Zarzuciła decyzji brak zamieszczenia w jej uzasadnieniu wymaganego w myśl art. 16 ust. 2 pkt 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej elementu w postaci: imion, nazwisk i funkcji osób, które zajęły stanowisko w toku postępowania o udostępnienie informacji, oraz oznaczenia podmiotów, ze względu na których dobra, wydano decyzję o odmowie udostępnienia informacji. Ponadto decyzja została podpisana jedynie przez przewodniczącego komisji. Skarżąca wskazała, że komisja jest organem kolegialnym, a w takim przypadku podpis pod decyzją powinien być złożony przez wszystkich członków organu. Nie jest spełniony warunek wydania decyzji przez organ kolegialny, gdy wszyscy członkowie organu podpisali protokół rozprawy zawierający treść rozstrzygnięcia, natomiast tylko przewodniczący składu podpisał decyzję wraz z uzasadnieniem. Dopuszczalność podpisania decyzji tylko przez przewodniczącego nie może wynikać z wewnętrznego regulaminu organu. Konsekwencją stwierdzenia takich naruszeń jest nieważność decyzji.
WSA uznał, iż podmiotem reprezentującym komisję dyscyplinarną, który jest zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej zawartej w orzeczeniach komisji nie jest skład orzekający komisji, ani tym bardziej komisja działająca in pleno. Składy orzekające komisji powołane są bowiem wyłącznie do orzekania merytorycznego w przedmiocie odpowiedzialności dyscyplinarnej. Tymczasem udostępnianie orzeczeń komisji należy raczej do sfery kierowania pracami komisji dyscyplinarnej i reprezentowania tej komisji – jako swego rodzaju jednostki organizacyjnej – do czego powołany jest przewodniczący komisji dyscyplinarnej. Stąd wniosek, że podmiotem reprezentującym komisję dyscyplinarną, obowiązanym do udostępnienia informacji publicznej związanej z działalnością orzeczniczą takiej komisji, jest jej przewodniczący. Rozstrzygnięcie przewodniczącego komisji dyscyplinarnej w zakresie udostępnienia informacji publicznej jest jego osobistą kompetencją, a tym samym nie wymaga podpisania przez wszystkich członków komisji lub jej składu orzekającego – wystarczającym jest podpis wyłącznie przewodniczącego komisji – podkreślił WSA.

Wyrok WSA w Poznaniu z 13 marca 2013 r., sygn. akt IV SA/Po 6/13