Zdaniem Krajowej Izby Odwoławczej, przedstawiciel nie musi więc wymieniać z imienia i nazwiska osoby lub nazwy podmiotu, w którego imieniu działa. Wystarczy, że osoba ta jest dla osoby trzeciej (kontrahenta przedstawiciela) rozpoznawalna w świetle zachowania się przedstawiciela lub dzięki kontekstowi sytuacyjnemu, w którym to zachowanie następuje, zarazem zaś z okoliczności tych wynika, iż czynność prawna dokonana jest w imieniu owej osoby (reprezentowanego), a wyklucza działanie przez przedstawiciela we własnym imieniu. W razie zatajenia przez „przedstawiciela” wobec osoby trzeciej tego, iż działa on w imieniu reprezentowanego, skutki dokonanej przez niego czynności prawnej nastąpią w jego sferze prawnej, a nie w sferze prawnej reprezentowanego. Wystąpi on wówczas w roli zastępcy pośredniego.

Postanowienie Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 18 lutego 2010 r., KIO/UZP 22/10

Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line