Strasburg: wydalenie skazanej za zabójstwo nie naruszyło Konwencji

Europejski Trybunał Praw Człowieka w decyzji opublikowanej 29 czerwca uznał, iż wydalenie do kraju pochodzenia emigrantki mieszkającej od wczesnego dzieciństwa w państwie przyjmującym, gdzie została skazana za zabójstwo, nie stanowiło naruszenia prawa do poszanowania jej życia prywatnego i rodzinnego.

Skargę do Trybunału wniosła obywatelka Pakistanu, która od wczesnego dzieciństwa mieszka w Danii. Skarżąca obecnie odbywa karę 16 lat pozbawienia wolności za rozbój, zabójstwo i podpalenie. Po odbyciu kary skarżąca ma zostać wydalona do Pakistanu. Jako że skarżąca spędziła w Danii prawie całe życie, uzyskała tam prawo do stałego pobytu, urodziła dwoje dzieci i wyszła za mąż, przed Trybunałem skarżąca zarzuciła, że wydalenie jej do Pakistanu naruszy jej prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, chronionego w art. 8 Konwencji o prawach człowieka.

Trybunał nie uznał argumentów skarżącej i stwierdził, że jej skarga jest w sposób oczywisty nieuzasadniona, a zatem podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna.

Skarżąca przybyła do Danii jako niemowlę, skończyła w Danii szkołę i uzyskała prawo do stałego pobytu. Kiedy miała 16 lat, jej rodzice zaaranżowali jej małżeństwo, z którego pochodzi jej dwoje dzieci w wieku 9 i 13 lat. Skarżąca uciekła od męża, który miał ją źle traktować, a potem związała się z innym mężczyzną, również obywatelem Pakistanu. W 2013 r. skarżąca została skazana za zabójstwo żony tego mężczyzny, rozbój i podpalenie na karę 16 lat pozbawienia wolności, po odbyciu której ma zostać wydalona do Pakistanu. Sądy duńskie, orzekając taki wymiar kary, wzięły pod uwagę okoliczność, iż skarżąca spędziła prawie całe swoje życie w tym kraju. Niemniej jednak sądy te wzięły także pod uwagę jej silne i rzeczywiste przywiązanie do kultury pakistańskiej i Pakistanu, które - ich zdaniem - równoważą związek skarżącej z Danią, zwłaszcza wobec powagi popełnionych przez nią czynów.

Jeżeli chodzi o naruszenie prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego skarżącej, sądy krajowe wskazały, iż dzieci skarżącej, w chwili odbycia przez nią kary (nawet w ograniczonym wymiarze, w przypadku uzyskania przedterminowego zwolnienia) będą pełnoletnie. (Skarżąca zakończy odbywanie kary w pełnym wymiarze w 2028 r., podczas gdy jej dzieci osiągną pełnoletniość w 2018 i w 2022 r.). Zgodnie z orzecznictwem Trybunału w zwykłych okolicznościach rodzic nie może powoływać się na swoje związki z dorosłymi dziećmi, aby argumentować, iż wydalenie z państwa pobytu naruszy jego prawa z art. 8 Konwencji. Jeżeli zaś chodzi o małżeństwo zawarte przez skarżącą, to wyszła ona za mąż za obywatela duńskiego w 2015 r., to jest już po uprawomocnieniu się nakazu jej wydalenia po odbyciu kary pozbawienia wolności. Zdaniem Trybunału, nie może się w takiej sytuacji powoływać na ochronę swego życia rodzinnego, skoro wiedziała, że w określonym czasie zostanie ono przerwane.

W konkluzji swej decyzji Trybunał wskazał, iż nie ma powodu, by kwestionować rozstrzygnięcia sądów duńskich, które rozpatrzyły sprawę skarżącej dogłębnie i z zachowaniem konwencyjnych standardów ochrony praw podstawowych. Ingerencja w prawo skarżącej do poszanowania jej życia prywatnego i rodzinnego została poparta wystarczającymi i istotnymi powodami, a jej wydalenie nie będzie nieproporcjonalne w konkretnych okolicznościach jej sprawy. Tym samym naruszenia art. 8 Konwencji nie będzie.

Alam przeciwko Danii - decyzja ETPC z dnia 6 czerwca 2017 r., skarga nr 33809/15.