Skargę do Trybunału wniósł Algierczyk, który we francuskim więzieniu odbywa karę 30 lat pozbawienia wolności za zabójstwo i napaść. Podczas próby ucieczki z więzienia skarżący doznał poważnych obrażeń kręgosłupa, które spowodowały paraliż dolnej części ciała oraz odebrały mu kontrolę nad czynnościami fizjologicznymi. Skarżący wniósł o zwolnienie ze względów zdrowotnych - bezskutecznie. Biegli uznali, iż w perspektywie długoterminowej jego stan zdrowia nie stoi na przeszkodzie w odbywaniu kary pozbawienia wolności. Skarżący twierdził, iż warunki pozbawienia wolności, w jakich przebywa, nie są dostosowane do potrzeb osoby przykutej do wózka inwalidzkiego, zwłaszcza jeżeli chodzi o sanitariaty oraz o fizykoterapię otrzymywaną w placówce penitencjarnej. Dodatkowo skarżący podniósł, że jest zdany na pomoc współwięźniów w zakresie zaspokajania swych najbardziej podstawowych potrzeb, co stawia go w upokarzającej sytuacji. Przed Trybunałem skarżący zarzucił, iż ten stan rzeczy sprowadza się do nieludzkiego i poniżającego traktowania, zakazanego w art. 3 Konwencji o prawach człowieka.

Czytaj: RPO: więzienia nieodpowiednie dla niepełnosprawnych>>>

Trybunał zgodził się ze skarżącym i stwierdził naruszenie Konwencji. Trybunał przypomniał, iż na państwach-stronach Konwencji spoczywa obowiązek zapewnienia osobom osadzonym odpowiedniej opieki medycznej oraz zapewnienia, by warunki pozbawienia wolności były dostosowane do stanu zdrowia skazanego. I tak jak Trybunał nie miał wątpliwości, iż art. 3 nie nakazuje zwolnienia skazanego z zakładu karnego w przypadku choroby lub niepełnosprawności (a tym samym pozbawienie wolności skarżącego samo w sobie nie jest sprzeczne z art. 3 Konwencji), to jednak warunki pozbawienia wolności muszą uwzględniać szczególne potrzeby więźnia wynikające z jego stanu zdrowia.

W omawianej sprawie Trybunał wskazał, iż skarżący właściwie nie otrzymał możliwości przejścia rehabilitacji po doznanym urazie, a dopiero po trzech latach mógł korzystać z jednej krótkiej sesji fizjoterapeutycznej tygodniowo, co Trybunał uznał za niewystarczające. Również pomoc współwięźniów, której skarżący wymaga przy myciu i załatwianiu swych potrzeb fizjologicznych, nie spełnia wymogów konwencyjnych i stawia skarżącego w poniżającym położeniu. Brak sanitariatów przystosowanych do potrzeb osób niepełnosprawnych, brak ułatwień pozwalających na poruszanie się osobom na wózkach inwalidzkich oraz niezapewnienie skarżącemu koniecznej rehabilitacji po urazie kręgosłupa przesądziła o stwierdzeniu naruszenia zakazu nieludzkiego i poniżającego traktowania. Miało tym samym miejsce złamanie art. 3 Konwencji.

Tak wynika z wyroku Trybunału z 19 lutego 2015 r. w sprawie nr 10401/12, Helhal przeciwko Francji.

ID produktu: 40187586 Rok wydania: 2014
Autor: Kazimierz Postulski
Tytuł: Kodeks karny wykonawczy. Komentarz>>>