Skargę do Trybunału wnieśli członkowie Partii na rzecz Demokratycznego Społeczeństwa, która została rozwiązana przez turecki Trybunał Konstytucyjny jako partia wspierająca terroryzm i działania nielegalnej Partii Pracujących Kurdystanu. Skarżąca partia została powołana do życia w 2005 r., a w wyborach samorządowych z 2009 r. uzyskała prawie 6% głosów, co dało jej czwarty wynik w kraju i potwierdziło jej pozycję głównej siły politycznej w południowo-wschodniej Turcji (zamieszkanej przez ludność kurdyjską). Skarżąca identyfikuje się jako partia socjaldemokratyczna i opowiada się za pokojowym rozwiązaniem kwestii kurdyjskiej w Turcji. Przed Trybunałem skarżący zarzucili, iż przymusowe rozwiązanie partii naruszyło ich prawo do stowarzyszania się, chronione w art. 11 Konwencji o prawach człowieka, oraz prawo do wolnych wyborów, chronione w art. 3 protokołu nr 1 do Konwencji.
Trybunał zgodził się ze skarżącymi i potwierdził zarzucane naruszenia praw podstawowych.
Władze tureckie rozwiązały skarżącą partię z tego powodu, iż miała wspierać terroryzm, zagrażać integralności terytorialnej państwa i jedności narodu oraz popierać działalność nielegalnej Partii Pracujących Kurdystanu. Trybunał w Strasburgu nie zgodził się z tą argumentacją i uznał rozwiązanie skarżącej partii za niezasadne. Przede wszystkim zarówno program partii, jak i jej liderzy potępiali stosowanie przemocy i nic w ich działaniach nie wskazywało na to, by to potępienie było pozorne. Prawdą jest, iż skarżąca partia mogła zostać uznana za opozycyjną względem obecnego rządu - Trybunał wskazał jednak, że fakt realizowania przez partię polityczną celów niezgodnych z obecnymi zasadami i strukturą państwa nie oznacza, że partia taka działa sprzecznie z zasadami demokracji. Istotą demokracji jest możliwość przedstawiania różnych programów politycznych i poddawania ich debacie, także programów negujących aktualną organizację państwa, pod warunkiem że nie zagrażają one samemu procesowi demokratycznemu. Trybunał wkazał w związku z tym, że program skarżącej partii, do którego należało pokojowe rozwiązanie kwestii kurdyjskiej i uznanie tożsamości kurdyjskiej, nie jest sprzeczny z podstawowymi wartościami demokracji i nie uzasadnia przymusowego rozwiązania partii. Miało więc miejsce naruszenie prawa skarżących do stowarzyszania się, a co za tym idzie art. 11 Konwencji.
Z powodów związanych z rozwiązaniem skarżącej partii dwóch innych skarżących - tureckich parlamentarzystów z ramienia tej partii - zostało pozbawionych mandatu. Oficjalnym powodem pozbawienia mandatu miały być ich przemówienia wygłoszone w parlamencie. Trybunał uznał tę sankcję za wyjątkowo surową, zwłaszcza w świetle gwarancji wolności słowa i immunitetu przysługującego parlamentarzystom w zakresie wypowiedzi politycznych. Sankcja ta wykroczyła poza ingerencję w prawo do wolności wyborów dopuszczalną w świetle art. 3 protokołu nr 1 do Konwencji, naruszając tym samym ten artykuł.
Partia na rzecz Demokratycznego Społeczeństwa i inni przeciwko Turcji - wyrok ETPC z dnia 12 stycznia 2016 r., połączone skargi nr 3870/10, 3870/10, 3878/10, 15616/10, 21919/10, 39118/10 i 37272/10.