Skarga do Trybunału dotyczyła wniosków o azyl w Szwajcarii dla dwojga obywateli Afganistanu. Skarżący występowali przed władzami szwajcarskimi jako małżeństwo, gdyż mieli zawrzeć związek małżeński w Iranie, w formie religijnej, kiedy skarżąca miała 14 lat, a skarżący 18 lat. Sąd szwajcarski nie uznał tego związku ze względu na wiek skarżącej i odrzucił wniosek azylowy "męża". Sąd uznał małżeństwo za nieważne dlatego, że prawo afgańskie zabrania zawierania związków małżeńskich przez osoby poniżej 15 roku życia, a prawo szwajcarskie zabrania kontaktów seksualnych z dziećmi poniżej 16 roku życia. Przed Trybunałem skarżący zarzucili, iż taki stan rzeczy stanowił naruszenie ich prawa do poszanowania życia rodzinnego, chronionego w art. 8 Konwencji o prawach człowieka.
Trybunał nie zgodził się z tą argumentacją i nie stwierdził naruszenia Konwencji.
Trybunał uznał, iż art. 8 Konwencji nie może być interpretowany w sposób nakładający na państwo członkowskie Rady Europy obowiązek uznania małżeństwa - czy to religijnego, czy innego - zawartego przez 14-letnie dziecko. Trybunał wskazał, iż art. 12 Konwencji o prawach człowieka (chroniący prawo do małżeństwa) wyraźnie odsyła do uregulowania małżeństwa w prawie krajowym. Ochrona praw dzieci oraz nakaz zapewnienia im bezpiecznego środowiska do rozwoju należy przede wszystkim do sfery uznania państw-stron Konwencji. Trybunał wskazał, iż sąd krajowy znajduje się w tej mierze w lepszym położeniu, niż sąd międzynarodowy, by decydować o konkretnych rozwiązaniach stosowanych w ramach takiej ochrony. Tym samym sądy szwajcarskie w uzasadniony sposób mogły uznać, że skarżący nie zawarli związku małżeńskiego, i na tej podstawie nie uwzględnić z przyczyn formalnych wniosku skarżącego o udzielenie mu azylu w Szwajcarii.
Trybunał wskazał również, iż za brakiem stwierdzenia naruszenia prawa do poszanowania życia rodzinnego przemawia także fakt, że skarżący został wydalony - na podstawie prawa Unii Europejskiej - do Włoch, skąd powrócił do Szwajcarii zaledwie trzy dni później. Ostatecznie skarżący dopełnił innych formalności i jego wniosek azylowy został uwzględniony. Nie można było więc mówić o żadnym faktycznym przerwaniu lub naruszeniu prawa do życia rodzinnego i prywatnego skarżących. Nie miało zatem miejsca złamanie art. 8 Konwencji.
Z.H. i R.H. przeciwko Szwajcarii - wyrok ETPC z dnia 8 grudnia 2015 r., skarga nr 60119/02.