Skargę do Trybunału wniósł mieszkaniec Lublina, aresztowany pod zarzutami licznych rozbojów. W lutym 2011 r. administracja aresztu śledczego w Lublinie zadecydowała o zastosowaniu względem skarżącego rygoru przewidzianego dla osadzenia "więźniów niebezpiecznych". Wiązało się to ze stosowaniem w odniesieniu do skarżącego szeregu nadzwyczajnych środków bezpieczeństwa takich jak stały monitoring jego osoby w celi, odseparowanie od reszty społeczności więziennej, każdorazowe skuwanie go przy wyjściu z celi oraz pełna kontrola osobista (łącznie z oględzinami odbytu) przy wyjściu z celi i powrocie do celi. Rygor ten zastosowano wobec skarżącego dwukrotnie, w 2011 r. i w latach 2012-2013, przez okres obejmujący w sumie prawie dwa lata. Przed Trybunałem skarżący zarzucił, iż został w ten sposób poddany nieuzasadnionemu poniżeniu i cierpieniu, z naruszeniem zakazu nieludzkiego i poniżającego traktowania i karania z art. 3 Konwencji o prawach człowieka.
| Dowiedz się więcej z książki | |
 |
Prawo karne wykonawcze i polityka penitencjarna
 |
