Skargę do Trybunału wiosło troje obywateli rosyjskich, którzy ucierpieli w trakcie strzelaniny wywołanej w moskiewskim centrum handlowym w 2007 r. Ogień otworzył funkcjonariusz wydziału spraw wewnętrznych moskiewskiej policji, który w centrum handlowym pojawił się w mundurze i z bronią. Tam oddał szereg losowych strzałów, zabijając dwie osoby i raniąc wiele innych, w tym skarżących. Zamachowiec został ujęty i ostatecznie skazany na karę dożywotniego pozbawienia wolności. Skarżący wnieśli do sądów krajowych powództwa odszkodowawcze, żądając od skarbu państwa zadośćuczynienia za doznane obrażenia. Powództwa te upadły, ponieważ sprawca obrażeń skarżących, mimo że był funkcjonariuszem organów ścigania i z tego tytułu miał dostęp do broni palnej, w czasie strzelaniny nie był na służbie i spowodował obrażenia skarżących jako osoba prywatna. Przed Trybunałem skarżący zarzucili, iż taki stan rzeczy stanowi naruszenie ich prawa do życia chronionego w art. 2 Konwencji o prawach człowieka.
Trybunał zgodził się ze skarżącymi i potwierdził naruszenie art. 2 Konwencji.
Trybunał wskazał, iż obowiązkiem państw-stron Konwencji o prawach człowieka jest ustalanie i przestrzeganie wysokich standardów w swych systemach organów ścigania. Państwa muszą zapewniać, iż osoby rekrutowane do pracy w służbach mundurowych spełniają odpowiednie kryteria, przy czym funkcjonariusze mający dostęp do broni palnej są wybierani szczególnie uważnie. Nadto dostęp do takiej broni musi być odpowiednio kontrolowany, a funkcjonariusze posiadający broń palną odpowiednio przeszkoleni i nadzorowani.
W omawianej sprawie warunki te nie zostały spełnione. Sprawca strzelaniny w centrum handlowym, której ofiarą padli skarżący, został przyjęty do służby w organach ścigania i uzyskał dostęp do broni palnej pomimo iż wcześniej zdiagnozowano u niego zaburzenia psychiczne i neurologiczne. W postępowaniu krajowym ustalono, że sprawca wykradł amunicję, którą się posłużył w centrum handlowym, z magazynów wydziału spraw wewnętrznych - magazyn ten nie był należycie zabezpieczony. Dalej, w toku przebiegu jego służby stwierdzano u niego niewłaściwy stosunek do obowiązków służbowych i nieodpowiednią postawę, nie wywiedziono z tego faktu jednak żadnych wniosków. Co więcej, sprawca został awansowany na wyższe stanowisko.
Trybunał uznał wskazane okoliczności za poważne wady w systemie przyznawania dostępu do broni palnej funkcjonariuszom rosyjskich organów ścigania. Organy władzy krajowej tym samym przyczyniły się do czynów popełnionych przez skarżącego, przede wszystkim poprzez brak dokonania odpowiedniej oceny jego predyspozycji do posługiwania się bronią palną (w tym historii zaburzeń psychiatrycznych i neurologicznych), brak dokonywania okresowych ocen stanu jego zdrowia psychicznego i osobowości, a także poprzez udostępnienie mu amunicji. W takich przypadkach odpowiedzialność konwencyjna państwa wynika z niepowzięcia koniecznych, pozytywnych środków w celu ochrony życia i zdrowia obywateli. Państwo nie przeprowadziło gruntownej kontroli i nie sprawowało nadzoru nad funkcjonariuszami państwowymi posiadającymi dostęp do broni. Doszło tym samym do naruszenia pozytywnych obowiązków państwa z art. 2 Konwencji i prawa do życia skarżących.
Gerasimenko i inni przeciwko Rosji - wyrok ETPC z dnia 1 grudnia 2016 r., połączone skargi nr 5821/10 i 65523/12.