Sąd Najwyższy rozstrzygnie w środę 16 września zagadnienie prawne Sądu Okręgowego w Lublinie; czy prawo do korzystania z  kwatery, przydzielonej żołnierzowi zawodowemu w czasie trwania wspólności ustawowej małżeńskiej, która ustała wskutek rozwiązania małżeństwa przez rozwód przed wejściem w życie ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o zmianie ustawy o zakwaterowaniu sił zbrojnych weszło w skład majątku wspólnego małżonków?”    
Sąd Okręgowy przypomniał, że na tle przytoczonych przepisów Sąd Najwyższy podjął – mającą moc zasady prawnej – uchwałę składu siedmiu sędziów z dnia 16 listopada 1979 r., III CZP 48/79, zgodnie z którą żądanie rozwiedzionego małżonka eksmisji drugiego małżonka z zajmowanej wspólnie osobnej kwatery stałej przydzielonej temu drugiemu małżonkowi jako żołnierzowi zawodowemu nie podlega rozpoznaniu w drodze sądowej.

Czytaj też>>SN: kwatera dla żołnierza...
Sąd drugiej instancji wskazał, że zmiany przepisów ustawowych, które przemawiałyby za utratą aktualności tego stanowiska, nastąpiły już po rozwodzie. Jednocześnie zauważył, że uchwała dotyczyła wyłącznie dopuszczalności drogi sądowej.
Sąd Okręgowy dostrzegł, że wprawdzie w stanie prawnym obowiązującym do dnia 1 lipca 1989 r. nie było przepisów ustawowych normujących uprawnienia małżonków żołnierzy w zakresie zajmowania kwatery po rozwodzie, ale przepisy takie były zawarte w ówcześnie obowiązujących przepisach wykonawczych, których treść była zbliżona do treści przepisów dodanego z dniem 1 lipca 1989 r. przepisu art. 17a ustawy z dnia 20 maja 1976 r. o zakwaterowaniu sił zbrojnych (późniejszego art. 18 zgodnie z tekstem jednolitym tej ustawy), a także art. 28 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, na tle których w orzecznictwie Sądu Najwyższego wyrażone zostało stanowisko o przynależności prawa do kwatery stałej do majątku wspólnego małżonków jako prawa, które nie jest prawem niezbywalnym w rozumieniu art. 33 pkt 5 k.r.o. (m.in. uchwała z dnia 21 grudnia 2006 r., III CZP 131/06, OSNC 2007, nr 10, poz. 152).

Wojciech Marcinkowski
Kodeks karny - część wojskowa. Komentarz


Za taką oceną charakteru prawa do kwatery stałej pod rządem przepisów ustawy z dnia 20 maja 1976 r. w brzmieniu przed dniem 1 lipca 1989 r., zdaniem Sądu Okręgowego, mogłaby przemawiać okoliczność, że przeznaczeniem osobnej kwatery stałej było zakwaterowanie żołnierza i jego rodziny, w tym małżonka, którego osoba była uwzględniania przy określeniu powierzchni kwatery (art. 8 i 9 ustawy), a w świetle art. 12 ustawy prawo do kwatery stałej nie wygasało wraz ze śmiercią żołnierza. Właśnie wzgląd na tego rodzaju okoliczności skutkował uznaniem, na tle później obowiązujących zbliżonych przepisów, że prawo do kwatery stałej przydzielonej żołnierzowi zawodowemu nie jest prawem niezbywalnym, o którym mowa w przepisach kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, a zatem wchodzi ono w skład majątku wspólnego małżonków.