Ustawa o komornikach sądowych i egzekucji dopuszcza, by czynności egzekucyjne w zastępstwie komornika wykonywał asesor lub aplikant komorniczy. Istnieją jednak rozbieżności, co do interpretacji przepisów dotyczących aplikantów komorniczych. Artykuł 30 ust. 2 ww. ustawy pozwala na upoważnienie aplikanta komorniczego do wykonania czynności egzekucyjnych, które może podejmować asesor komorniczy. Przepis nie precyzuje jednak, jaka powinna być treść takiego upoważnienia oraz czy musi zostać wydane odrębnie dla każdej czynności.
Ma to poważne konsekwencje w praktyce. W stanie faktycznym, którego dotyczy zagadnienie prawne, aplikant komorniczy rozstrzygnął o kosztach postępowania egzekucyjnego. Dokonując tej czynności, powołał się na dokument, który upoważniał go do dokonania wszystkich czynności egzekucyjnych niezbędnych w rozpatrywanej sprawie.
Sąd okręgowy, który rozpatrywał skargę na to postanowienie, powziął wątpliwości co do treści upoważnienia. W uzasadnieniu zagadnienia prawnego wskazuje, że upoważnienie jest zbyt ogólne - nie wskazuje konkretnych czynności, które mógł podjąć aplikant. Zauważa także, że uznanie, że aplikant może wykonywać czynności za komornika w tak szerokim zakresie sprawi, że jego status niewiele będzie różnił się od statusu asesora komorniczego, który ma o wiele wyższe kwalifikacje.
Sąd podkreśla również, że wydanie postanowienia o kosztach postępowania nie jest stricte czynnością egzekucyjną, nie zmierza bowiem do osiągnięcia celów postępowania egzekucyjnego. Sprawia to, że niezależnie od treści upoważnienia, wątpliwe jest, by aplikant mógł wydać tego rodzaju postanowienie.
Zagadnienie prawne sygn. akt III CZP 26/14