Problem powstał w wyniku złożenia roszczenia przez Pawła K. i Kazimierza K. o wypłatę zadośćuczynienia z tytułu śmierci ich brata i syna, który zdarzył się 10 lat wcześniej. Śmierć nastąpiła w wyniku wypadku lotniczego , który zdarzył się w 2001 roku przy starcie samolotu należącego do Aeroklubu Krakowskiego. Pilot Janusz C. , pracownik tego klubu był winny katastrofy.
Zgodnie z art. 120 kodeksu pracy "w razie wyrządzenia przez pracownika przy wykonywaniu przez niego obowiązków pracowniczych szkody osobie trzeciej, zobowiązany do naprawienia szkody jest wyłącznie pracodawca." Jednak strona pozwana - spadkobiercy pilota - broniła się, że roszczenie jest przedawnione, gdyż według kodeksu pracy termin przedawnienia upływa po 3 latach.
Sąd I instancji oddalił roszczenie. Natomiast Sąd Apelacyjny w Krakowie powziął wątpliwość, którą przedstawił Sądowi Najwyższemu. Spytał, czy norma art. 120 § 1 kp wyłącza odpowiedzialność pracownika za szkodę wyrządzoną nieumyślnie przy wykonywaniu obowiązków pracowniczych podmiotowi pośrednio poszkodowanemu, także wówczas, gdy z przyczyn innych niż faktyczne, możliwość wyrównania jej przez pracodawcę jest wykluczona?
Uchwała Sądu Najwyższego z 8 listopada 2016 r. brzmi: Przedawnienie roszczenia o naprawienie szkody, przysługującego poszkodowanemu wobec pracodawcy, nie wyłącza zastosowania art. 120 § 1 k.p.
Jak wyjaśniała uchwałę sędzia Katarzyna Tyczka-Rote art.120 kp nie może byc traktowany jako niekorzystny dla pracownika. gdyz mozliwosci finansowe pracodawcy są większe niz pracownika. W tym wypadku odpowiedzialność ponosi wyłącznie pracodawca. Inaczej szkoda byłaby w ogóle nie naprawiona.
Sygnatura akt III CZP 67/16, uchwała SN z 8 listopada 2016 r
