Burmistrz Rabki, Ewa Przybyło została oskarżona o odmowę dostępu do informacji publicznej tj. nie podania nazwisk i adresów osób, które otrzymały decyzję o warunkach zabudowy ( dostęp do rejestru decyzji o ustaleniu warunków zabudowy). Chodziło o decyzje wydane od października 2005 do grudnia 2008 r. Powodem odmowy była ochrona praw autorskich oraz ochrona prywatności osób, których decyzje dotyczyły.
Do sądu i prokuratora skargę na nieudostępnienie map cyfrowych studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania w 2010 roku złożył były radny Edward Ż. Chciał on na ich podstawie zaskarżyć plan zagospodarowania przestrzennego, w którym - jego zdaniem - występowały rozbieżności między studium zagospodarowania a miejscowym planem.
W I instancji Sąd Rejonowy wydział karny w Nowym Targu w wyroku z 31 maja 2012 r. ( sygn. akt II K 700/11) uznał, że burmistrz jest winna naruszenia art.23 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Ewa P. za uchylanie się od udostępnienia informacji publicznej skazana została na karę grzywny w wysokości 5 tys. zł w warunkowym zawieszeniu na 2 lata; Sąd zobowiązał ją również do udzielenia żądanej informacji dotyczącej wydanych przez burmistrza miasta decyzji w sprawie warunków zabudowy.
Jednak wskutek apelacji – Sąd Okręgowy w Nowym Sączu wyrokiem z 25 września 2012 r. (sygn. akt II Ka 376/12) zmienił wyrok Sądu Rejonowego w Nowym Targu i uniewinnił oskarżoną, a kosztami postępowania obciążył oskarżyciela. Zdaniem sądu II instancji burmistrz odmawiając podania informacji nie działała wbrew obowiązującemu prawu i nie naruszyła ustawowej normy. Jej czyn nie był bezprawny, gdyż według art.23 ustawy o dostępie do infromacji publicznej kryminalizuje wąsko ujęte zachowanie w postaci odmowy "wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi". Pani burmistrz nie musiała udostępniać żądanych informacji - adresów i numerów działek ewidencyjnych objętych decyzjami o warunkach zabudowy z uwagi na ochronę prawa do prywatności osoby fizycznej (wyłączenie zawarte w art.5 ust.2 ustawy) , w tym wypadku - właścicieli działek.
Sąd Najwyższy potwierdził w czwartek 29 sierpnia br. słuszność tego wyroku i utrzymał uniewinnienie w mocy. Z uzasadnienia sądu wynika, że art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej pozwala na różnie interpretacje, a skoro tak to nie nastąpiło rażące naruszenie prawa.
Sygnatura akt IV KK 46/13 postanowienie z 29 sierpnia 2013 r.