Alina K. została pozwana przez miasto Poznań, gdyż odmówiła zwrotu bonifikaty udzielonej na zakup mieszkania. Miasto Poznań wezwało ją do zapłaty kwoty 86 tys.zł, stanowiącej kwotę równą udzielonej bonifikacie po jej waloryzacji. Ze względu na nieuiszczenie żądanej kwoty Miasto Poznań 1 grudnia 2011 r. wniosło pozew przeciwko skarżącej, w którym domagało się zobowiązania jej do zapłaty. Bonifikata ta została wypłacona jej matce. Jednakże w wyniku umowy darowizny sporządzonej 6 lutego 2007 roku Alina K. nabyła na własność lokal. Po 3,5 roku zbyła darowane mieszkanie, tj. w grudniu 2010 roku.
Tymczasem w sierpniu 2007 roku doszło do nowelizacji ustawy o gospodarce nieruchomościami, która weszła w życie 22 października 2007 roku z przepisem nakazującym stosować obowiązek zwrotu bonifikaty wobec osób bliskich, które ją otrzymały, a następnie takie mieszkanie sprzedały przed upływem 5 lat od dnia nabycia (art. 68 ust. 2b). A zatem nabycie własności lokalu przez pozwaną nastąpiło przed zmiana prawa, czyli gdy ustawa nie przewidywała zwrotu bonifikaty. Natomiast sprzedaż mieszkania miała miejsce po nowelizacji.
Sąd II instancji nakazał Alinie K. zwrócić bonifikatę, jednak  Sąd Najwyższy w wyroku z 20 marca br. uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.
Zdaniem SN zasadny okazał się zarzut skargi kasacyjnej, iż naruszono art. 68 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami w sprawie obowiązku zwrotu bonifikaty.
- Trudno przyjąć, aby nowelizacja ustawy zmieniająca prawa i obowiązki obywatela mogła działać wstecz i ingerować w stosunek prawny, który nastąpił przed zmianą prawa - powiedział sędzia sprawozdawca Zbigniew Kwaśniewski. 
Zdaniem SN ustawodawca zorientował się po czasie, że w przyznawaniu rekompensat na zakup mieszkania trzeba wprowadzić ograniczenia. Jednakże takie ograniczenie nie może ingerować w treść obowiązującego stanu prawnego przed nowelizacją. 

Sygnatura akt II CSK 367/13, wyrok SN z 20 marca 2014 r.