Nieletni syn państwa K. został potrącony przez rozpędzony samochód ciężarowy. W wyniku wypadku - poszkodowany zmarł.

Uwzględnienie powództwa rodziców
Sąd pierwszej instancji uwzględnił w części powództwo, zasądzając od pozwanego Towarzystwa Ubezpieczeniowego na rzecz powódki Marii K. 80 tys. zł, a na rzecz powoda Bogdana K., 100 tys. zł
tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną w następstwie śmierci syna. .
Sąd drugiej instancji uwzględnił w części apelację pozwanego ubezpieczyciela w ten sposób, że m.in. zasądził na rzecz ojca - Bogdana tytułem zadośćuczynienia niższą kwotę 50 tys. zł,

Zmniejszenie zadośćuczynienia
Bogdan K. zaskarżył wyrok Sądu Apelacyjnego w części. Skargę kasacyjną oparł na zarzutach błędnej wykładni art. 448 k.c. w zw. z art. 24 § 1 k.c. Jego zdaniem sąd II instancji wadliwie uznał, że przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia należnego na podstawie tego przepisu nie można brać pod uwagę zaburzeń psychicznych powstałych u poszkodowanego na skutek śmierci osoby najbliższej oraz zaburzeń depresyjnych, które wystąpiły u powodów, co spowodowało zasądzenie rażąco zaniżonego zadośćuczynienia.

Jednak 100 tys. zł się należy
Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok, zasądzając na rzecz powoda 3 700 zł zwrotu kosztów procesu. Zdaniem SN ma rację skarżący, że błędną wykładnią art. 448 k.c. jest uznanie przez sąd odwoławczy trwałych zaburzeń psychicznych o charakterze depresyjnym, których doznał powód, jako elementu nie wpływającego na wysokość odpowiedniej sumy zadośćuczynienia pieniężnego.

ID produktu: 40149502 Rok wydania: 2010
Autor: Justyna Matys
Tytuł: Model zadośćuczynienia pieniężnego z tytułu szkody niemajątkowej w kodeksie cywilnym

Sąd Apelacyjny naruszył przepis ustalając wysokość przyznanej powodowi sumy za doznaną przez skarżącego krzywdę w kwocie 50 tys. zł.
-Trafnie skarżący wskazał, że stopień doznanych przez niego zaburzeń psychicznych powstałych w następstwie śmierci osoby najbliższej jednoznacznie wskazuje, iż wysokość sumy zasądzonej przez
sąd drugiej instancji tytułem zadośćuczynienia jest niewspółmierna w stosunku do stopnia doznanej przez skarżącego krzywdy - stwierdził sędzia sprawozdawca Antoni Górski..
Dodał też, że niezachowanie przez sąd drugiej instancji właściwej relacji pomiędzy doznaną przez skarżącego krzywdą i jej rozmiarami, a wysokością sumy zasądzonej na jego rzecz jako zadośćuczynienia pieniężnego doprowadziło do sytuacji, w której wysokość zasądzonej kwoty pieniężnej nie rekompensuje należycie doznanej przez skarżącego krzywdy. Z tej też przyczyny Sąd Najwyższy uznał, że wysokość sumy należnej powodowi tytułem zadośćuczynienia pieniężnego powinna wynosić łącznie 100 tys. zł.

Sygnatura akt II CSK 334/14, wyrok z 6 lutego 2015 r.