Senackim projektem ustawy regulującej wysokość opłaty interchange (druk nr 191) w tym tygodniu zajęły się komisje senackie podczas pierwszego czytania.
Projektodawca zakłada, iż proponowane rozwiązania będą skutkować rozwojem obrotu bezgotówkowego oraz poprawą konkurencyjności na rynku kartowym, a tym samym zwiększeniem dostępności nowoczesnych instrumentów płatniczych dla szerszego kręgu konsumentów.

W interesie społecznym jest ustawowe ustalenie maksymalnych stawek opłaty interchange. W związku z tym, iż udział agenta rozliczeniowego w opłacie akceptanta stopniowo spada (na rzecz wydawcy karty) oraz mając na względzie fakt, iż z pozostałej agentowi rozliczeniowemu części uiszcza on dodatkowo opłaty na rzecz organizacji kartowej, ustawowe ograniczenie stawki opłaty akceptanta powinno sprowadzać się nie do tej opłaty w ogólności, ale wyłącznie do opłaty interchange.

Oprócz kwestii związanych z wprowadzeniem maksymalnej stawki opłaty interchange, projekt zmierza również do wyeliminowania z umów pomiędzy podmiotami działającymi na rynku kartowym – innych niż określenie stawki opłaty interchange – postanowień umownych, które ograniczają, czy też deformują konkurencję na tym rynku. Źródłem tych postanowień są regulaminy wewnętrzne organizacji kartowych. Jednym z postanowień, które należałoby wyeliminować jest tzw. zasada niedyskryminacji (NDR). Przesądza ona, iż nie wolno w różny sposób traktować rożnych form płatności (kartowych, gotówkowych), lub też kart jednych systemów płatniczych w stosunku do innych. Na mocy tej zasady akceptanci decydujący się na przyjmowanie zapłaty kartami płatniczymi są zobligowani do jednakowego traktowania, bez względu na koszt z tym związany, wszystkich form płatności oraz wszystkich kart wydanych w ramach umów z funkcjonującymi na polskim rynku organizacjami kartowymi. Wolą projektodawcy jest zagwarantowanie, aby akceptant, jeżeli to będzie w jego interesie, mógł decydować o szczególnym traktowaniu określonych form płatności i np. oferować zniżki w przypadku zapłaty konkretną kartą płatniczą albo gotówką. Umożliwienie akceptantom „sterowania” konsumentem w kierunku mniej kosztownych dla akceptantów, a w konsekwencji konsumentów, mechanizmów płatniczych przyczyni się do wzmocnienia konkurencji systemów płatniczych. Niedopuszczalne powinny być również postanowienia umowne zobowiązujące agenta rozliczeniowego do stosowania w umowach z akceptantami postanowień uniemożliwiających akceptantowi przyjmowanie zapłaty wyłącznie wybranymi kartami płatniczymi danego wydawcy lub wyłącznie wybranymi kartami płatniczymi wydanymi w ramach umowy z daną organizacją kartową, lub takie prawo ograniczających. Odejście od zasady „honour all cards” umożliwi akceptantom określanie w umowie z agentem rozliczeniowym, że pewnych kart płatniczych nie będzie akceptował.

Projekt przewiduje również regulacje, które mają zachęcać do tworzenia nowych organizacji kartowych, a tym samym zwiększania konkurencji na rynku organizacji kartowych. Proponuje się, aby w okresie roku od rozpoczęcia działalności przez nową organizację kartową w odniesieniu do transakcji płatniczych kartami płatniczymi wydanymi w ramach umowy z tą organizacją nie stosowało się ograniczenia wysokości stawki interchange.