Jak poinformowało Rządowe Centrum Informacyjne,
rząd negatywnie ocenia projekt poselski. Uważa, że problematyka dotycząca terapii, w warunkach izolacji, osób z zaburzeniami psychicznymi, które popełniły przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności seksualnej została rozwiązana bardziej kompleksowo, a przy tym w zgodzie ze standardami ochrony praw człowieka, wynikającymi z orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, w rządowym projekcie ustawy o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzającymi zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób (druk sejmowy 1577).
Posłowie zaproponowali wprowadzenie przepisu umożliwiającego sądowi karnemu orzeczenie bezterminowej izolacji w zakładzie zamkniętym (lub leczenia ambulatoryjnego), w którym przebywają chorzy psychicznie i osoby z zaburzeniami preferencji seksualnych. Izolacja ta byłaby orzekana nie w wyroku skazującym, lecz wobec skazanego, który kończy odbywanie kary pozbawienia wolności na co najmniej 10 lat lub karę surowszą. Sąd orzekałby o umieszczeniu w zakładzie takiej osoby w okresie do 6 miesięcy przed przewidywanym warunkowym zwolnieniem lub przed wykonaniem kary. Takie rozwiązania zawarte są w dodanym przez posłów art. 95b.
Zdaniem ministró, w uzasadnieniu do tych zmian nie dookreślono przesłanek uzasadniających wydanie ww. decyzji poza wysokością kary i domniemanym prawdopodobieństwem popełnienia czynu zabronionego. Proponowana przez posłów izolacja miałaby charakter karnego środka zabezpieczającego i stosowana byłaby, według intencji posłów, do sprawców, którzy popełnili czyn przed wejściem w życie ustawy i odbyli już karę orzeczoną przez sąd. To powiązanie środków proponowanych w projekcie z czynem powoduje, że powstają poważne wątpliwości co do konstytucyjności tego rozwiązania i jego zgodności z Europejską Konwencją Praw Człowieka. Projekt rządowy redukuje te wątpliwości, gdyż wprowadza środki administracyjno-prawne związane z obiektywnie stwierdzalnym stanem zaburzeń psychicznych powodujących niebezpieczeństwo dla otoczenia.
W dodawanym art. 95b nie doprecyzowano również, kto i na jakiej podstawie miałby dokonywać oceny stopnia prawdopodobieństwa popełnienia ponownie czynu zabronionego, pozostawiając to do dowolnego uznania sądu. Ponadto z zaproponowanych przez posłów zmian - w sposób niezamierzony przez wnioskodawców - wynika, że przed orzeczeniem izolacji w zakładzie zamkniętym wobec osób z zaburzeniami preferencji seksualnych, sąd nie miałby obowiązku wysłuchać opinii lekarza psychiatry, psychologa czy seksuologa. Chodzi o relację między art. 93 kk i art. 95a kk.
W stanowisku rządu podkreślono, że projekt nowelizacji kk nie jest też zgodny z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.