Rodzinne domy dziecka bez przepisów o finansowaniu

Od 1 maja br. nie ma przepisów ustalających zryczałtowaną kwotę na utrzymanie dziecka oraz stawki na bieżące funkcjonowanie placówki rodzinnej. Zostały one zakwestionowane przez Trybunał Konstytucyjny, a ustawodawcy mieli rok na uchwalenie nowych. Sejm uchwalił ustawę 18 marca br., a pełniący obowiązki głowy państwa marszałek Sejmu podpisał ją 29 kwietnia. Stare przepisy straciły moc, a nowe wejdą w życie dopiero 14 dni po upublikowaniu w Dzienniku Ustaw. Będą jednak obowiązywać z mocą od 1 maja br.

Z dniem 1 maja 2010 r. straciła moc obowiązującą delegacja ustawowa zawarta w art. 85 ust 7 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.), w wyniku czego uchyleniu ulegnie rozporządzenie Ministra Polityki Społecznej z dnia 5 listopada 2004 r. w sprawie określenia zryczałtowanej kwoty na utrzymanie dziecka oraz stawek na bieżące funkcjonowanie placówki rodzinnej (Dz. U. Nr 245, poz. 2461 ze zm.).
Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 21 kwietnia 2009 r., sygn. akt K 6/08 (Dz. U. Nr 65, poz. 554) orzekł, że art. 85 ust. 7 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej jest niezgodny z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie Trybunał postanowił odroczyć utratę mocy obowiązującej art. 85 ust. 7 ustawy o pomocy społecznej o dwanaście miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw. Chodziło o czas dla ustawodawcy na dokonanie niezbędnych zmian w ustawie i wydanym na jej podstawie rozporządzeniu, uwzględniających wymogi stawiane w tym zakresie przez Konstytucję RP. Niestety prawodawcy nie udało się w tym czasie dokonać stosownych zmian uwzględniających wyrok Trybunału.
Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że niedopuszczalne jest takie sformułowanie delegacji ustawowej do wydania rozporządzenia, które w istocie upoważnia nie do wydania rozporządzenia w celu wykonania ustawy, lecz do samodzielnego uregulowania całego kompleksu zagadnień, co do których w tekście ustawy nie ma żadnych bezpośrednich unormowań czy wskazówek. Ustawowa regulacja do wydania rozporządzenia nie może pozostawiać upoważnionemu prawodawcy zbyt daleko idącej swobody w kształtowaniu merytorycznych treści rozporządzenia.
Zdaniem Trybunału ustawodawca prawidłowo określił organ upoważniony do wydania rozporządzenia, a także zakres spraw przekazanych do uregulowania. Nie został natomiast dopełniony obowiązek sprecyzowania wytycznych dotyczących treści aktu. W ustawie o pomocy społecznej nie zamieszczono wskazówek co do kierunku merytorycznych rozwiązań, które powinny znaleźć się w rozporządzeniu.

Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line