Zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie, czy w praktyce dziennikarskiej autor artykułu opublikowanego w marcowym numerze czasopisma Prokuratura i Prawo dostrzega wiele kontrowersji i wątpliwości związanych ze stosowaniem uprawnienia do ujawniania i publikowania wizerunku oraz danych osobo-wych sprawcy przestępstwa, w tym dotyczących wykładni obowiązujących przepisów. Dotyczą one w szczególności wykładni art. 50 ustawy – Kodeks karny  oraz art. 13 ust. 3 ustawy – Prawo prasowe  (dalej pr. pras.). Związa-ne są z tym wątpliwości co do rozumienia kluczowych pojęć, takich jak: wize-runek czy osoba, przeciwko której toczy się postępowanie przygotowawcze lub sądowe. W piśmiennictwie dyskutowany jest także zakres podmiotowy, dotyczący osób objętych zakazem określonym w art. 13 ust. 2 pr. pras., jak i zezwoleniem określonym w art. 13 ust. 3 pr. pras . Co więcej, dostrzegam wątpliwości w praktyce stosowania zezwolenia na ujawnienie danych osobowych i wizerunku, dotyczące czasu obowiązywania tego zezwolenia i w konsekwencji publikowania przez dziennikarzy wizerunku sprawcy prze-stępstwa jeszcze przez długi czas po prawomocnym zakończeniu postępo-wania. Z tego też względu oraz z uwagi na dotkliwość dla sprawcy i szcze-gólny charakter omawianej instytucji prawnej konieczne jest podjęcie próby dokonania szczegółowej analizy tego zagadnienia na tle obowiązujących uregulowań prawnych.
Z uwagi na występujące w doktrynie i orzecznictwie wątpliwości omówio-ny zostanie także środek karny publikacji wyroku oraz wskazane zostaną różnice między tym środkiem a zezwoleniem na ujawnienie wizerunku i danych osobowych osób, przeciwko którym toczy się postępowanie przygotowawcze lub sądowe.
Zdaniem autora problematyczna jest obecna forma stosowania zezwolenia na ujawnienie danych osoby i wizerunku osoby, przeciwko której toczy się postępowanie przygotowawcze lub sądowe, gdyż wbrew swojemu charakterowi jako instytucji prawa prasowego przyjmuje ono niejednokrotnie postać instytucji stricte prawnokarnej, mającej stanowić dla sprawcy dodatkową dolegliwość, a także spełniać cele prewencji szczególnej i generalnej. - Stwierdzić należy, że brak jest w obowiązującym systemie prawa odpowiednich uregulowań i instytucji prawnokarnych w postaci środka karnego, związanych z publikacją wizerunku sprawcy przestępstwa - pisze.
Autor przypomina, że rządowy projekt nowelizacji Kodeksu karnego z 24 kwietnia 2007 r.  przewidywał środek karny w postaci publikacji wizerunku sprawcy przestępstwa . Pomysł ten zakończył jednak swoje funkcjonowanie już na etapie prac legislacyjnych. Zdaniem autora proponowany środek karny stanowiłby wypełnienie istniejącej aktualnie luki w prawie, gdyż pozwalałby na orzeczenie w wyroku podania go do publicznej wiadomości wraz z wizerunkiem sprawcy. Tak określony środek karny obowiązywałby oczywiście od chwili uprawomocnienia się wyroku i nie stwarzałby żadnych wątpliwości co do legalności publikacji wizerunku. - W przypadku powrotu do prac legislacyjnych nad omawianym środkiem karnym należałoby dokładnie raz jeszcze zastanowić się nad poszczególnymi jego elementami, wykluczając wszystkie zgłaszane przez doktrynę i praktykę wątpliwości i kontrowersje - pisze Dominik Morgała na łamamch czasopisma "Prokuratura i Prawo".
Więcej: Ujawnienie danych osobowych i wizerunku sprawcy przestępstwa.