Jak stwierdza autor wydanej niedawno książki Oszustwo asekuracyjne jako jeden z przejawów przestępczości ubezpieczeniowej przyczyn takiego stanu rzeczy można doszukiwać się w wielu czynnikach: niedoskonałości prawa, braku sprawnej współpracy pomiędzy ubezpieczycielami a organami ścigania, trudnościami dowodowymi, zbyt małą liczbą wyspecjalizowanych w ściganiu przestępstw ubezpieczeniowych policjantów czy prokuratorów, stosunku społeczeństwa do sprawców przestępstw tego rodzaju.
Właściwą ocenę rozmiarów zjawiska przestępczości ubezpieczeniowej utrudnia ponadto brak pełnych danych o rozmiarach wyłudzeń odszkodowań będących w posiadaniu poszczególnych zakładów ubezpieczeń. - Dane te traktuje się jako „wstydliwe” i nie są one publikowane. Podobnie zresztą dzieje się w przypadku banków, które nie publikują statystyk w zakresie kradzieży środków z rachunków i kart płatniczych. Skutkuje to niemożnością właściwego oszacowania „ciemnej liczby” przestępstw tego typu, a prezentowane w literaturze szacunki trudno uznać za coś więcej niż odzwierciedlenie poglądów prezentowanych przez ich autorów – pisze Konrad Buczkowski.
Jak zauważa autor książki, korzyści majątkowe, jakie można odnieść z przestępstwa, w porównaniu ze skutecznością ścigania i karania wyłudzeń odszkodowań, powodują, że nawet osoby, które nigdy wcześniej nie miały żadnego związku z działalnością przestępczą, mogą uznać, że warto podjąć takie ryzyko.
Ponadto – dodaje Konrad Buczkowski - po stronie osoby ubezpieczającej swoje mienie, życie czy zdrowie z zawarciem umowy ubezpieczenia związane są rożne elementy, które mogą wpływać na jej późniejszą większą skłonność do popełnienia przestępstwa: emocje w stosunku do ubezpieczanych dóbr, ubezpieczenie się pod wpływem reklamy, namowy agenta, brak
świadomości zakresu odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń wynikającej z zawartej umowy, niezapoznanie się z treścią umowy i ogólnymi warunkami ubezpieczanego dobra.



Jak podkreśla wydawca, przedmiotem monografii jest spojrzenie na zagadnienie przestępczości ubezpieczeniowej przede wszystkim od strony czynu stypizowanego w art. 298 k.k., określanego mianem oszustwa asekuracyjnego. Opracowanie ma charakter przekrojowy, uwzględniający złożoność omawianej problematyki. Jego głównym tematem jest zagadnienie prawnokarnej odpowiedzialności za bezprawne uzyskanie nienależnego odszkodowania od zakładu ubezpieczeń. Problematyka ta została uzupełniona o charakterystykę metod stosowanych przez sprawców przestępstw ubezpieczeniowych ze szczególnym uwzględnieniem tych najbardziej typowych dla oszustwa asekuracyjnego.
Publikacja zawiera wyniki badań wskazujących na podstawowe problemy praktyczne oraz interpretacyjne omawianej tematyki. Analizie poddano również uregulowania kodeksowe dotyczące oszustwa asekuracyjnego obowiązujące w wybranych państwach europejskich.

Według autora i wydawcy książka jest skierowana przede wszystkim do pracowników towarzystw ubezpieczeniowych, a także do rzeczoznawców, sędziów i prokuratorów.

Więcej o publikacji>>>