Walerian Sanetra w latach 1961-1966 studiował na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1970 r. uzyskał stopień doktora nauk prawnych (na podstawie pracy pod tytułem: „Ryzyko osobowe zakładu pracy”, Warszawa 1971), za którą otrzymał I nagrodę w konkursie Państwa i Prawa na najlepszą pracę doktorską i habilitacyjną), a w 1975 r, stopień doktora habilitowanego ( na podstawie rozprawy pt. „Wina w odpowiedzialności pracowniczej”, Warszawa-Wrocław 1975
W roku 1973 był członkiem komisji rządowej do oceny projektu kodeksu pracy, a następnie członkiem Komisji do spraw Kodyfikacji Prawa Pracy oraz Komisji do spraw Reformy Prawa Pracy (w latach 1988-1989 był członkiem Prezydium tej Komisji).
W drugiej połowie lat osiemdziesiątych był członkiem Rady Legislacyjnej przy Premierze, w tych latach prowadził także zajęcia na Uniwersytecie Szczecińskim.
Tytuł profesora otrzymał w roku 1984, a od 1994 r. jest profesorem zwyczajnym. W latach 1978-80 pełnił funkcje prodziekana, a w latach 1982-1984 prorektora Uniwersytetu Wrocławskiego. Brał udział w pracach Okrągłego Stołu po stronie rządowej, w podstoliku do spraw związków zawodowych.

Jest autorem ponad 350 publikacji o różnym charakterze i przeznaczeniu (prace naukowe, publikacje dydaktyczne, komentarze, recenzje, a także wypowiedzi o charakterze popularnonaukowym).

Od 1 października 1994 r. jest profesorem w Uniwersytecie w Białymstoku i kierownikiem Katedry Prawa Pracy w tym Uniwersytecie. Od 1 lipca 1990 r. był sędzią Sądu Najwyższego w Izbie Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, a obecnie Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych. Przez 10 lat orzekał także w Komisji Odwoławczej przy Urzędzie Patentowym.
Z dniem 15 maja 2001 r. powołany został na stanowisko Prezesa Sądu Najwyższego kierującego Izbą Administracyjną, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (obecnie Izbą Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych).
​