Trybunał w wyroku opublikowanym 7 marca 2014 r. stwierdził niezgodność z Konstytucją art. 115 § 7 KKW, dając jednocześnie ustawodawcy dwanaście miesięcy na usunięcie tej niezgodności. Termin najwyraźniej okazał się zbyt krótki, gdyż ustawa nowelizująca omawiany przepis opublikowana została dopiero wczoraj, czyli ponad dwa tygodnie po terminie wyznaczonym przez Trybunał.
Uchylany przepis dotyczył obligatoryjnej obecności funkcjonariusza Służby Więziennej niewykonującego zawodu medycznego podczas udzielania skazanemu świadczeń zdrowotnych. Nowelizacja wprowadza zasadę, w myśl której obecność funkcjonariusza podczas udzielania świadczeń medycznych będzie niezbędna tylko w wypadku:
- udzielania tych świadczeń skazanym stwarzającym poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu,
- udzielania tych świadczeń skazanym poważnie naruszającym dyscyplinę i porządek podczas pobytu w zakładzie karnym lub areszcie,
- udzielania świadczeń zdrowotnych skazanym odbywającym karę pozbawienia wolności w zakładzie karnym typu zamkniętego poza terenem tego zakładu.
Obecność funkcjonariusza podczas udzielania świadczeń zdrowotnych będzie uzależniona od decyzji osoby udzielającej tych świadczeń. Na wniosek takiej osoby, jeżeli będzie to konieczne dla zapewnienia jej bezpieczeństwa, funkcjonariusz będzie musiał być obecny, nawet przy udzielaniu świadczeń skazanym niespełniającym wyżej wymienionych warunków. Z drugiej strony osoba udzielająca świadczeń zdrowotnych będzie mogła zawnioskować o udzielenie tych świadczeń bez obecności funkcjonariusza także skazanym niebezpiecznym i nieprzestrzegającym dyscypliny.
Warto zauważyć, że w okresie między utratą mocy art. 115 § 7 a wejściem w życie ustawy zmieniającej nie było żadnych podstaw do obecności funkcjonariusza Służby Więziennej podczas udzielania świadczeń medycznych nawet bardzo niebezpiecznym skazanym.