Zamawiający prowadzi postępowanie w trybie przetargu nieograniczonego na dostawę sprzętu i aparatury medycznej dla Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w L. Wobec czynności zamawiającego polegającej na odrzuceniu ofert złożonych dla zadania nr 1 i unieważnienia w tej części postępowania, jeden z wykonawców wniósł protest. Protestujący żądał powtórzenia czynności oceny ofert z uwzględnieniem jego oferty, a ponadto wskazał na zaniechanie wskazania w podstawie odrzucenia oferty innego wykonawcy, na błąd w obliczeniu ceny, polegający na zastosowaniu 7 proc. stawki podatku VAT dla urządzeń, które nie stanowiły wyrobu medycznego. Zamawiający rozstrzygnął protest poprzez jego oddalenie. Wykonawca wniósł odwołanie do Prezesa UZP, w którym podtrzymał argumentację dotyczącą błędnego stanowiska zamawiającego, który uznał, że wykonawca zobowiązany był zastosować jednolitą stawkę podatku od towarów i usług (7 proc.) dla całości przedmiotu zamówienia. Swoje stanowisko opierał na interpretacji rozumienia pojęcia „wyrób medyczny”, którego definicja zawarta została w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych.
Krajowa Izba Odwoławcza ustaliła, że dla rozstrzygnięcia sporu decydujące było ustalenie właściwej stawki podatku VAT dla przedmiotu zamówienia obejmującego dostawę sprzętu i aparatury medycznej wraz z wyposażeniem. Różnica stanowisk pomiędzy stronami sprowadzała się do ustalenia, czy urządzenia objęte zadaniem nr 1 należało traktować jako wyrób medyczny w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, podlegający opodatkowaniu 7 proc. stawką podatku VAT, zgodnie z załącznikiem nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiot zamówienia w zadaniu 1 obejmował dostawę urządzeń opisanych w częściach od A do D oraz dostawę materiałów eksploatacyjnych opisanych w części E. Wykonawca dla obliczenia ceny urządzeń w częściach A i E przyjął 22 proc. stawkę podatku VAT. W pozostałym zakresie przedmiotu zamówienia zastosował stawkę podatku VAT 7 proc. Po wezwaniu do udzielenia wyjaśnień, wykonawca wskazał, że materiały eksploatacyjne stanowiące część urządzeń medycznych zostały zaoferowane zgodnie z obowiązującymi przepisami ze stawką podatku VAT równą 7 proc., zaś pozostałe materiały eksploatacyjne, które nie mogły być zaklasyfikowane jako części urządzeń medycznych zostały zaoferowane zgodnie z obowiązującymi przepisami ze stawką podatku VAT równą 22 proc. Wykonawca wskazał też konieczność posiadania dopuszczenia do obrotu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej wyrobów medycznych, jako kryterium uprawniające do zastosowania 7 proc. stawki podatku VAT.
Izba uznała, że samo stwierdzenie, że wskazane urządzenia stanowią wyposażenie wyrobów medycznych i mieszczą się w szeroko pojętej definicji wyrobu medycznego (art. 3 ust. 3 ustawy o wyrobach medycznych), nie jest wystarczające dla stwierdzenia podstawy do zastosowania 7 proc. stawki podatku VAT. Ponadto, ponieważ z oferty wykonawcy nie wynikało, iż podmiot uprawniony dokonał wprowadzenia do obrotu wyrobów medycznych, zamawiający nie miał podstaw do przyjęcia przy ocenie oferty odwołującego jako prawidłowej stawki podatku 7 proc. Ponieważ to na wykonawcy spoczywa ciężar prawidłowego naliczenia podatku, a specyfikacja istotnych warunków zamówienia nie zawierała żadnych postanowień w tym zakresie, to zamawiający nie mógł jedynie odnosić się do charakterystyki urządzeń i ich przeznaczenia z pominięciem ustalenia, czy oferowane urządzenia zostały dopuszczone do obrotu na zasadach określonych dla wyrobów medycznych. Dopuszczenie do obrotu wyrobu medycznego uzależnione jest od nadania przez wytwórcę przewidzianego zastosowania wyrobowi medycznemu przed wprowadzeniem go do obrotu i przeprowadzenia oceny zgodności. Zamawiający nie przeprowadził dowodu na okoliczność wprowadzenia do obrotu wyrobów medycznych, dla których wykonawca przyjął stawkę podstawową podatku 22 proc. VAT. Na tej podstawie Izba uznała, iż decyzja zamawiającego o odrzuceniu oferty odwołującego nie znajduje oparcia w materiale dowodowym sprawy.
Wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 12 maja 2010 r., KIO/UZP 764/10

Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line