W dyrektywie o promieniowaniu optycznym (2006/25/WE) określono minimalne wymogi w zakresie ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z promieniowaniem optycznym, w szczególności uszkodzeniami oczu i skóry. Promieniowanie optyczne pojawia się gdy pracownicy wystawieni są na działanie laserów lub promieni UVA oraz innych specyficznych rodzajów sztucznego światła, zarówno widzialnego jak i niewidzialnego. Stanowi ono zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa szczególnie w sektorze metalurgicznym i w spawalnictwie, w których systematycznie używa się laserów i podobnych urządzeń.
W dyrektywie przewidziano dopuszczalne wartości narażenia opracowane w oparciu o stwierdzone efekty dla zdrowia oraz względy biologiczne. Zgodnie z dyrektywą pracodawcy muszą określić poziom promieniowania optycznego w miejscu pracy i określić istniejące ryzyko, aby zlikwidować lub ograniczyć narażenie pracowników, podjąć działania prewencyjne i ochronne oraz zapewnić dostęp do informacji i szkoleń.
Polska nie przekazała jeszcze Komisji zawiadomienia o realizujących te wymogi środkach transpozycji do prawa krajowego. KE przesłała zatem do polskich władz uzasadnioną opinię wzywającą do wypełnienia ich zobowiązań prawnych. Jeżeli Polska nie podejmie działań w celu zagwarantowania zgodności, Komisja może podjąć decyzję o skierowaniu sprawy przeciwko Polsce do Trybunału Sprawiedliwości.
Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line