Helsińska Fundacja Praw Człowieka w piśmie z 16 marca 2010 r. zaapelowała do prokuratora generalnego o jak najszybsze ustosunkowanie się do treści pisma z 2 lutego 2010 r., w którym Fundacja zwróciła uwagę na problem dyskryminacji asesora prokuratury w dostępie do pracy ze względu na niepełnosprawność. Fundacja przypominała też, że z końcem marca 2010 r. wchodzą w życie przepisy nowej ustawy o prokuraturze, w świetle której sytuacja asesor ulegnie istotnej zmianie, co stanowić będzie dodatkową dolegliwość w porównaniu z przepisami dotychczas obowiązującego prawa.
Helsińska Fundacja Praw Człowieka ponownie podkreśliła, iż na gruncie obowiązującego prawa istnieją regulacje umożliwiające określenie zakresu obowiązków prokuratora i asesora, tak by mogły być one dostosowane do potrzeb i sytuacji osoby niepełnosprawnej. Pracodawca ma m.in. pełnię kompetencji do określania podziału czynności podległych prokuratorów oraz zasad zastępowania się prokuratorów przy ich realizacji (§ 45 ust. 1 Regulaminu wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury). Ponadto prawo stanowi, iż czas pracy prokuratora określony jest wymiarem jego zadań (art. 46 ustawy o prokuraturze), a także zezwala na stosowanie środków, które różnicują sytuację prawną pracownika ze względu na niepełnosprawność (art. 13ᵇ § 2 pkt. 3 k. p.). Ponadto za zatrudnieniem na stanowisku prokuratora osoby niepełnosprawnej poruszającej się za pomocą wózka inwalidzkiego przemawia dodatkowo możliwość ustanowienia asystenta prokuratora. Artykuł 100a ust. 2 ustawy o prokuraturze stanowi, iż asystent prokuratora, w zastępstwie i na podstawie pisemnego upoważnienia prokuratora, jest uprawniony do wykonywania poszczególnych czynności, w tym do przeprowadzania w toku postępowania przygotowawczego czynności procesowych, takich jak np. zatrzymanie rzeczy, przeszukanie czy oględziny na miejscu zdarzeń.
Fundacja zaznaczyła również, iż skorzystanie z możliwości przewidzianych w obowiązujący prawie, tj. dostosowanie zakresu obowiązków zarówno prokuratora i asesora do potrzeb i sytuacji osoby niepełnosprawnej oraz zatrudnienie przez niepełnosprawną osobę asystenta, wydaje się, w niczym nie umniejsza godności urzędu prokuratorskiego oraz obowiązkowi unikania wszystkiego, co mogłoby osłabić zaufanie do bezstronności prokuratora (art. 44 ust. 2 ustawy o prokuraturze).
W odpowiedzi na interwencję podjętą przez Fundację, prokurator generalny w piśmie z dnia 29 marca 2010 r. poinformował, iż pismo Fundacji w tej sprawie zostało niezwłocznie skierowane do Prokuratora Krajowego z poleceniem przedstawienia stanowiska w sprawie. Równocześnie poinformował, iż wraz z końcem marca nastąpi rozdział funkcji Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego, w związku z czym dalsza korespondencja w sprawie niepełnosprawnej asesor prokuratury będzie przesłana z Prokuratury Generalnej.
Helsińska Fundacja Praw Człowieka ponownie podkreśliła, iż na gruncie obowiązującego prawa istnieją regulacje umożliwiające określenie zakresu obowiązków prokuratora i asesora, tak by mogły być one dostosowane do potrzeb i sytuacji osoby niepełnosprawnej. Pracodawca ma m.in. pełnię kompetencji do określania podziału czynności podległych prokuratorów oraz zasad zastępowania się prokuratorów przy ich realizacji (§ 45 ust. 1 Regulaminu wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury). Ponadto prawo stanowi, iż czas pracy prokuratora określony jest wymiarem jego zadań (art. 46 ustawy o prokuraturze), a także zezwala na stosowanie środków, które różnicują sytuację prawną pracownika ze względu na niepełnosprawność (art. 13ᵇ § 2 pkt. 3 k. p.). Ponadto za zatrudnieniem na stanowisku prokuratora osoby niepełnosprawnej poruszającej się za pomocą wózka inwalidzkiego przemawia dodatkowo możliwość ustanowienia asystenta prokuratora. Artykuł 100a ust. 2 ustawy o prokuraturze stanowi, iż asystent prokuratora, w zastępstwie i na podstawie pisemnego upoważnienia prokuratora, jest uprawniony do wykonywania poszczególnych czynności, w tym do przeprowadzania w toku postępowania przygotowawczego czynności procesowych, takich jak np. zatrzymanie rzeczy, przeszukanie czy oględziny na miejscu zdarzeń.
Fundacja zaznaczyła również, iż skorzystanie z możliwości przewidzianych w obowiązujący prawie, tj. dostosowanie zakresu obowiązków zarówno prokuratora i asesora do potrzeb i sytuacji osoby niepełnosprawnej oraz zatrudnienie przez niepełnosprawną osobę asystenta, wydaje się, w niczym nie umniejsza godności urzędu prokuratorskiego oraz obowiązkowi unikania wszystkiego, co mogłoby osłabić zaufanie do bezstronności prokuratora (art. 44 ust. 2 ustawy o prokuraturze).
W odpowiedzi na interwencję podjętą przez Fundację, prokurator generalny w piśmie z dnia 29 marca 2010 r. poinformował, iż pismo Fundacji w tej sprawie zostało niezwłocznie skierowane do Prokuratora Krajowego z poleceniem przedstawienia stanowiska w sprawie. Równocześnie poinformował, iż wraz z końcem marca nastąpi rozdział funkcji Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego, w związku z czym dalsza korespondencja w sprawie niepełnosprawnej asesor prokuratury będzie przesłana z Prokuratury Generalnej.