24 września 2009 r. zostały ogłoszone dwie ustawy reformujące finanse publiczne, tj. ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157 poz. 1240) oraz ustawa z dnia 27 sierpnia – Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157 poz. 1241).
Z dniem 1 stycznia 2010 r. weszły w życie zasadnicze części powołanych ustaw. Nowa regulacja zakłada m. in. gruntowną zmianę organizacji sektora finansów publicznych. Jej przejawem jest przede wszystkim likwidacja zakładów budżetowych oraz gospodarstw pomocniczych. Ustawa przewiduje jedynie funkcjonowanie samorządowych zakładów budżetowych w ściśle określonym zakresie (art. 14 u.f.p.). Likwidacji ulegają także fundusze motywacyjne oraz wojewódzkie i powiatowe fundusze gospodarki zasobem geodezyjnym i kartograficznym jak również centralny i terenowe fundusze ochrony gruntów rolnych (art. 90 p.w.u.f.p.) PFRON i FGŚP (fundusze celowe posiadające osobowość prawną) staną się z kolei państwowymi funduszami celowymi (art. 91 p.w.u.f.p.). Nowa ustawa wprowadza do polskiego systemu finansów publicznych Wieloletni Plan Finansowy Państwa (art. 103 u.f.p.). Jest to dokument sporządzany na 4 lata budżetowe i podlegający corocznej aktualizacji, który wskazuje cele średniookresowej strategii rozwoju kraju oraz kierunki polityki społeczno-gospodarczej Rady Ministrów. W sektorze samorządowym takim instrumentem wieloletniego planowania finansowego jest przyjmowana w drodze uchwały wieloletnia prognoza finansowa. Obejmuje ona okres roku budżetowego oraz co najmniej trzech kolejnych lat. Okres objęty wieloletnią prognozą finansową nie może być jednak krótszy niż okres, na jaki przyjęto limity wydatków wieloletnich (art. 227 u.f.p.). Jednym z głównych elementów reorganizacji systemu finansów publicznych jest też wprowadzenie budżetu zadaniowego. Jego charakter określa min. umieszczenie w uzasadnieniu do ustawy budżetowej wydatków zgodnie z określoną przez ustawę metodologią (art. 142 u.f.p.) oraz zestawienie programów wieloletnich w układzie zadaniowym (art. 122 ust. 1 pkt 4 u.f.p.).
 
Nowa klasyfikacja części budżetowych
Od 1 stycznia 2010 r. obowiązuje zasadnicza część rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 grudnia 2009 r. w sprawie klasyfikacji części budżetowych oraz określenia ich dysponentów (Dz. U. Nr 211, poz. 1633).
Na podstawie delegacji zawartej w art. 114 ust. 6 nowej ustawy o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240) Minister Finansów ustalił klasyfikację części budżetowych oraz dysponentów części budżetowych dla części budżetowych, o których mowa w art. 114 ust. 1-3 powołanej ustawy, mając na celu zapewnienie przejrzystości gospodarowania środkami budżetu państwa.
Rozporządzenie oparte jest na klasyfikacji określonej w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 5 maja 2006 r. w sprawie klasyfikacji części budżetowych oraz określenia ich dysponentów (Dz. U. Nr 80, poz. 558). Nowe rozporządzenie w stosunku do swojego poprzednika zmienia dotychczasową część 45 „Sprawy zagraniczne” na „Sprawy zagraniczne i członkostwo Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej”. Zlikwidowana zostaje część „23. Integracja europejska” oraz część „51. Urząd Służby Cywilnej”, a wprowadzona część „87. Dochody budżetu środków europejskich” oraz część „88. Powszechne jednostki organizacyjne prokuratury”.
Nowe rozporządzenie weszło w życie z dniem 1 stycznia 2010 r., natomiast część „88. Powszechne jednostki organizacyjne prokuratury” z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 9 października 2009 r. o zmianie ustawy o prokuraturze oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 178, poz. 1375), tj. z dniem 31 marca 2010 r. Z dniem 1 stycznia 2010 r. traci też moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 5 maja 2006 r. w sprawie klasyfikacji części budżetowych oraz określenia ich dysponentów (Dz. U. Nr 80, poz. 558).

System Informacji Prawnej LEX