Opinię taką autor zaprezentował w komentarzu opublikowanym w Systemie Informacji Prawnej LEX*. 
Jak stwierdza w nim, ustawa o zmianie ustaw regulujących wykonywanie niektórych zawodów z 13.06.2013 r. – dalej u.z.u.r.z., która weszła w życie 23.08.2013 r., zwana również ustawą deregulacyjną, dokonała kolejnej nowelizacji Prawa o notariacie z 14.02.1991 r. – dalej p.n., rozszerzając m.in. kompetencje do dokonywania czynności notarialnych na zastępców notarialnych (art. 1 § 2 w zw. z art. 76a p.n.). W związku z powyższą zmianą w praktyce wyłonił się problem nie tylko statusu prawnego zastępcy notarialnego 1 , ale określenia relacji prawnych między statusem notariusza oraz zastępcy w odniesieniu do „swobodnego” przepływu osób piastujących oba stanowiska w odniesieniu do relacji możliwości „przekształcenia” statusu notariusza w zastępcę na jego wniosek. Według przekonania niektórych zastępców (a także notariuszy) de lege lata dopuszczalne jest – za zgodą Ministra Sprawiedliwości wyrażaną w pierwszej kolejności w odwołaniu notariusza na podstawie art. 16 § 1 pkt 1 p.n. – wydanie zaświadczenia w trybie art. 76 § 2 p.n. o uzyskaniu statusu zastępcy notarialnego, z którym notariusz może zawrzeć umowę o zatrudnieniu w jego kancelarii na podstawie art. 76a p.n.
Zdaniem autora komentarza, nie jest to możliwe. Więcej>>>
 
* Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu.