Sytuacja gospodarcza jak i pozycja międzynarodowa Polski sprawiły, że zaszła potrzeba zastąpienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej przez Rząd Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej z Rządem Republiki Finlandii w 1977 r. (Dz. U. z 1979 r. Nr 12, poz. 84). Nowa polsko - fińska umowa oparta jest na aktualnej wersji Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku (OECD lipiec 2005). Zgodnie z jej postanowieniami w stosunku do dochodów z pracy najemnej, uzyskiwanych przez rezydentów polskich świadczących pracę w Republice Finlandii, zastosowanie znajdzie metoda wyłączenia z progresją, jako właściwa dla unikania podwójnego opodatkowania. W odniesieniu do dochodów z dywidend, odsetek, należności licencyjnych i zysków majątkowych Polska będzie stosowała metodę zaliczenia proporcjonalnego. Wejście w życie umowy nie powoduje konieczności dokonania zmian w ustawodawstwie wewnętrznym, ponieważ postanowienia umowy nie odbiegają od obowiązującego ustawodawstwa. Ratyfikacja postanowień umowy przez Prezydenta zapewniła jej miejsce w systemie polskiego prawa podatkowego i dała możliwość bezpośredniego stosowania jej przepisów.
Identyczna regulacja już wkrótce obowiązywać nas będzie z Królestwem Norwegii. 9 września 2009 r. w Warszawie została podpisana Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołu do tej Konwencji. 8 stycznia Sejm uchwalił ustawę wyrażającą zgodę na dokonanie przez Prezydenta ratyfikacji Konwencji. 4 lutego 2010 r. Senat przyjął ustawę bez poprawek.
Michał Malinowski/Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line