ETS zajął się sprawą, w której organy administracji publicznej właściwe w sprawach zdrowia publicznego w Anglii i Walii, w ramach ograniczania wydatków publicznych na środki lecznicze, wprowadziły system nagród finansowych mający skłonić lekarzy do przepisywania swoim pacjentom zamiast drogich lekarstw ich tańsze odpowiedniki. High Court of Justice (England and Wales) zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniem, czy powyższa praktyka nie jest sprzeczna z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2001/83/WE w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (Dz. U. UE. L. 01.311.67).
Artykuł 94 ust. 1 dyrektywy 2001/83/WE zawiera zakaz dostarczania, oferowania lub obiecywania lekarzom lub farmaceutom jakichkolwiek korzyści pieniężnych lub korzyści w naturze przy okazji promowania wobec nich leków. Trybunał stwierdził, że zakaz zawarty w dyrektywie dotyczy głównie działań promocyjnych podejmowanych przez przemysł farmaceutyczny. Ma on na celu uniemożliwienie praktyk promocyjnych, które mogłyby wpływać na wybór leku przez lekarza. Nie odnosi się on natomiast do organów administracji publicznej właściwych w sprawach zdrowia publicznego. System zachęt finansowych, stanowiący w tym przypadku część polityki ochrony zdrowia oraz wydatków publicznych w tej dziedzinie, nie może zostać uznany za przejaw komercyjnej promocji środków leczniczych. Dodatkowo system ten znajduje się pod stałym nadzorem organów administracji publicznej.
Trybunał stwierdził, że analizowany system zachęt finansowych nie narusza przepisów dyrektywy, a ponadto nie wpływa on w ujemny sposób na obiektywność lekarzy wystawiających recepty. W efekcie dopuszczalne jest by organy administracji publicznej ustalały, że stosowanie określonych leków ze względu na ich cenę i równoważność terapeutyczną jest bardziej pożądane i nagradzały lekarzy za realizację tych wytycznych. Równocześnie organy te zobowiązane są upewnić się, że taki system zachęt oparty jest na obiektywnych i wolnych od dyskryminacji kryteriach i nie powoduje gorszego traktowania leków pochodzących z innych państw członkowskich.
Wyrok TS z dnia 22 kwietnia 2010 r. w sprawie C-62/09 Association of the British Farmaceutical Industry przeciwko Medicines and Healthcare Products Regulatory Agency.
Artykuł 94 ust. 1 dyrektywy 2001/83/WE zawiera zakaz dostarczania, oferowania lub obiecywania lekarzom lub farmaceutom jakichkolwiek korzyści pieniężnych lub korzyści w naturze przy okazji promowania wobec nich leków. Trybunał stwierdził, że zakaz zawarty w dyrektywie dotyczy głównie działań promocyjnych podejmowanych przez przemysł farmaceutyczny. Ma on na celu uniemożliwienie praktyk promocyjnych, które mogłyby wpływać na wybór leku przez lekarza. Nie odnosi się on natomiast do organów administracji publicznej właściwych w sprawach zdrowia publicznego. System zachęt finansowych, stanowiący w tym przypadku część polityki ochrony zdrowia oraz wydatków publicznych w tej dziedzinie, nie może zostać uznany za przejaw komercyjnej promocji środków leczniczych. Dodatkowo system ten znajduje się pod stałym nadzorem organów administracji publicznej.
Trybunał stwierdził, że analizowany system zachęt finansowych nie narusza przepisów dyrektywy, a ponadto nie wpływa on w ujemny sposób na obiektywność lekarzy wystawiających recepty. W efekcie dopuszczalne jest by organy administracji publicznej ustalały, że stosowanie określonych leków ze względu na ich cenę i równoważność terapeutyczną jest bardziej pożądane i nagradzały lekarzy za realizację tych wytycznych. Równocześnie organy te zobowiązane są upewnić się, że taki system zachęt oparty jest na obiektywnych i wolnych od dyskryminacji kryteriach i nie powoduje gorszego traktowania leków pochodzących z innych państw członkowskich.
Wyrok TS z dnia 22 kwietnia 2010 r. w sprawie C-62/09 Association of the British Farmaceutical Industry przeciwko Medicines and Healthcare Products Regulatory Agency.
Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line
