Podstawowym założeniem regulacji ma być rezygnacja z nadzoru Komisji Nadzoru Finansowego nad biurami usług płatniczych. Ministerstwo motywuje to faktem, że biura usług płatniczych są w zdecydowanej większości podmiotami prowadzącymi działalność jako przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, których skala działania i ryzyka z nią związane są nieporównywalnie niskie w stosunku do innych podmiotów nadzorowanych przez KNF. Jednocześnie Komisja utrzyma część obowiązków związanych z zachowaniem minimalnych wymogów regulacyjnych wprowadzonych w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2007/64 w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego (Dz.U. UE L z dnia 5 grudnia 2007 r. nr 319, str. 1). KNF pozostanie odpowiedzialna za prowadzenie rejestru biur usług płatniczych, dokonywanie wpisów do tego rejestru, przyjmowanie od biur informacji na temat wykonywanych transakcji oraz za przekazywanie informacji o liczbie biur i całkowitej kwocie wykonywanych transakcji do Komisji Europejskiej.

W dalszej kolejności ustawodawca proponuje zmianę sposobu finansowania nadzoru nad biurami usług płatniczych. W obecnym stanie prawnym opłata ponoszona przez biura jest uzależniona od jego całkowitej kwoty transakcji. Po zmianach, biura wnosiłyby coroczną zryczałtowaną opłatę 100 zł, płatną do końca stycznia danego roku.

Kolejnym ułatwieniem planowanym przez ustawodawcę jest zniesienie obowiązku ochrony środków pieniężnych otrzymanych od użytkowników za pośrednictwem agenta lub innego dostawcy. Obowiązek ma zostać zastąpiony przez możliwość podejmowania działań na rzecz zwiększenia ochrony środków klientów.

Odrębnym problemem podjętym w założeniach do projektu jest nałożenie na biura obowiązku nadawania prowadzonym przez nie rachunkom płatniczym unikatowych identyfikatorów. Obowiązek nie obejmie banków krajowych, oddziałów instytucji kredytowych, oddziałów banków zagranicznych i NBP ze względu na uregulowanie w przepisach odrębnych. Podjęcie regulacji jest uzasadnione dotychczasowym milczeniem przepisów na ten temat. Numerowanie niebankowych dostawców usług płatniczych ma istotne znaczenie dla zapewnienia równości dostępu do wszystkich dostawców do systemu płatności.

Projektowane zmiany obejmą ustawę z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2011 r. nr 199, poz. 1175 z późn. zm.), w zakresie art. 11-130 oraz ustawę z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1149 z późn. zm.), w zakresie art. 1 i 12.

Opracowanie: Małgorzata Jastrzębska, RPE WK

Źródło: www.legislacja.rcl.gov.pl