Przedsiębiorca M. L. siedem lat temu wybudował bez pozwolenia małą elektrownię wodną na Wkrze. Wystąpił więc do starosty z wnioskiem o wydanie decyzji legalizacji Po skompletowaniu dokumentacji wymaganej przepisami Prawa wodnego organ odmówił legalizacji urządzenia wodnego. Uznał, bowiem że urządzenia towarzyszące tj. budowla żelbetonowa wlotowa, zbiornik retencyjny i kanał odprowadzający wody wykonane na podstawie decyzji Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego nie podlegają legalizacji.
Ponadto miejsce lokalizacji i moc elektrowni nie są zgodne z analizą przyjętą w "Koncepcji programowo-przestrzennej na budowę zbiornika wodnego, a moc elektrowni przekracza moc przyjętą w koncepcji. Wobec tego lokalizacja urządzenia wodnego narusza przepisy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Przedsiębiorca odwołał się od tej decyzji. Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie - ponownie rozpoznając sprawę uchylił decyzję organu I instancji i na podstawie art. 64a i art. 4 ust. 4 ustawy Prawo wodne orzekł o legalizacji elektrowni.
Legalizacja umożliwia migrację ryb
Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na tę decyzje poskarżył się Polski Związek Wędkarski. Sąd 11 kwietnia 2013 r. nie uwzględnił skargi. W konsekwencji uznał, że decyzja dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej z września 2012 r. odpowiada prawu.
W myśl art. 64a ustawy z 18 lipca 2001 r. Prawo wodne jeżeli urządzenie wodne zostało wykonane bez wymaganego pozwolenia, właściciel tego urządzenia może wystąpić z wnioskiem o jego legalizację, do którego dołącza dokumenty. Organ właściwy do wydania pozwolenia może wydać decyzję o legalizacji urządzenia wodnego, jeżeli lokalizacja tego urządzenia nie narusza przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Nadto w myśl art. 63 ustawy Prawo wodne przy projektowaniu, wykonywaniu oraz utrzymywaniu urządzeń wodnych należy kierować się zasadą zrównoważonego rozwoju, a w szczególności zachowaniem dobrego stanu wód , potrzebą zachowania istniejącej rzeźby terenu oraz biologicznych stosunków w środowisku wodnym i na terenach podmokłych (ust. 1). Budowle piętrzące powinny umożliwiać migrację ryb, o ile jest to uzasadnione lokalnymi warunkami środowiska (ust. 2).
W ocenie dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej wszystkie z wymienionych warunków, niezbędne do zalegalizowania urządzenia wodnego, zostały spełnione. Ocenę tą podzielił WSA.
Koncepcja programowa poprawna
Opracowana "Koncepcja programowo-przestrzenna na budowę zbiornika wodnego nie może zastąpić decyzji o warunkach zabudowy w zakresie określającym lokalizację inwestycji. Z decyzji o warunkach zabudowy wynika jedynie uprawnienie do uwzględnienia takiej elektrowni. WSA zauważył, że z operatu na legalizację elektrowni wynika, że urządzenie wodne, nie będzie znacząco wpływać zarówno na wody powierzchniowe jak i podziemne, reżim wodny w dolinie zostanie utrzymany w stanie nienaruszalnym. Dodatkowo wpłynie pozytywnie na retencję gruntową w dolinie. Przepływ wody przez urządzenia elektrowni nie spowoduje zachwiania wzrostu roślinności i zwierząt żyjących w wodach rzeki. Tym samym Sąd badając legalność zaskarżonej decyzji doszedł do przekonania, iż skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Kasacja oddalona
Z wyrokiem sądu i instancji nie zgodził się Polski Związek Wędkarski, twierdząc, że przepływ wody przez elektrownię spowoduje utrudnienie przepływu ryb w rzece.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 28 kwietnia br. oddalił skargę kasacyjną Związku. Sąd uznał, że bez wątpienia właściciel elektrowni złożył wszystkie potrzebne dokumenty, aby zalegalizować urządzenie.
Sędzia Jacek Chlepny stwierdził, że trafnie dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej ustalił, że decyzja o warunkach zabudowy nie precyzowała dokładnie lokalizacji małej elektrowni. Fakt, że zmieniły się warunki funkcjonowania elektrowni nie oznacza, że naruszyła ona decyzję o warunkach zabudowy, która była dość ogólna. Za to jednak inwestor nie ponosi odpowiedzialności. Co więcej według operatu wodnoprawnego inwestycja nie wywarła negatywnego wpływu na środowisko - podsumował sąd.
Sygnatura akt II OSK 2311/13, wyrok z 28 kwietnia 2015 r.
