Sąd rejonowy uniewinnił oskarżonego od zarzucanego mu przestępstwa groźby karalnej (art. 190 § k.k.). Na podstawie tego przepisu, kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Dwie apelacje
Apelację od tego wyroku wniósł pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej oraz prokurator. W obu apelacjach postawiono zarzut błędu ustaleń faktycznych co do tego, że groźba pozbawienia życia i uszkodzenia ciała nie wywołała u pokrzywdzonej obawy, że zostanie spełniona. Wśród zarzutów apelacji pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej, postawiono również taki, że sąd niesłusznie oddalił wniosek dowodowy o przeprowadzenie dowodu z opinii psychologicznej. Zdaniem oskarżycielki posiłkowej, sąd błędnie doszedł do wniosku, że treść wypowiadanych przez oskarżonego słów wobec niej, nie wywołała u niej uzasadnionej obawy pozbawienia życia lub uszkodzenia ciała. Apelująca wskazała także, iż sąd niezasadnie uznał, że to ona zachowywała się prowokująco. Jej zdaniem, podjęte przez nią zachowania stanowiły formę obrony. Apelująca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i uznanie oskarżonego za winnego popełnienia przestępstwa.
SN: Sąd, nie biegły oceni, czy pokrzywdzony bał się gróźb









