Kierując sprawę do trybunału Komisja wskazała, że Polska nie dokonała transpozycji dyrektywy poza dziedziną zatrudnienia; w polskim prawodawstwie brakuje przepisów szczególnych zakazujących dyskryminacji ze względu na pochodzenie rasowe lub etniczne w odniesieniu do zabezpieczenia społecznego i świadczeń socjalnych, dostępu do towarów i usług, w tym zakwaterowania, członkowstwa w związkach zawodowych, organizacjach pracodawców i organizacjach zawodowych, jak również dostępu do kształcenia. Podobnie polskie przepisy dotyczące ochrony przed wiktymizacją obejmują jedynie dziedzinę zatrudnienia, z pominięciem innych dziedzin wchodzących w zakres zastosowania dyrektywy.
Przeciwdziałanie dyskryminacji (poza dyskryminacją ze względu na płeć i obywatelstwo) jest stosunkowo nowym obszarem polityki UE. W wyniku przyjęcia traktatu amsterdamskiego w 1999 r. UE zyskała nowe kompetencje do zwalczania dyskryminacji ze względu na pochodzenie rasowe lub etniczne, religię i światopogląd, niepełnosprawność, wiek oraz orientację seksualną (dawny art. 13 TWE, obecnie art. 10 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej). Doprowadziło to do jednogłośnego przyjęcia w 2000 r. przez państwa członkowskie dwóch dyrektyw:
- dyrektywy 2000/43/WE z dnia 29 czerwca 2000 r. wprowadzającej w życie zasadę równego traktowania osób bez względu na pochodzenie rasowe lub etniczne („dyrektywa w sprawie równości rasowej”). Dyrektywa ta obejmuje bezpośrednią i pośrednią dyskryminację oraz nękanie w dziedzinie zatrudnienia, szkolenia zawodowego, kształcenia, ochrony socjalnej (w tym zabezpieczenia społecznego i ochrony zdrowia), świadczeń socjalnych oraz dostępu do towarów i usług (w tym zakwaterowania);
-dyrektywy 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia, pracy i szkolenia zawodowego („dyrektywa w sprawie równego traktowania w zakresie zatrudnienia”). Dyrektywa ta obejmuje bezpośrednią i pośrednią dyskryminację oraz nękanie w dziedzinie zatrudnienia i szkolenia ze względu na religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną. Zawiera ona szczegółowe wymogi dotyczące racjonalnych usprawnień dla osób niepełnosprawnych.
Państwa członkowskie zobowiązane były do transpozycji tych dwóch dyrektyw odpowiednio do 19 lipca i 2 grudnia 2003 r. Dla 10 krajów, które przystąpiły do UE w 2004 r., termin ten upływał 1 maja 2004 r. W przypadku Bułgarii i Rumunii był to 1 stycznia 2007 r.
Przeciwdziałanie dyskryminacji (poza dyskryminacją ze względu na płeć i obywatelstwo) jest stosunkowo nowym obszarem polityki UE. W wyniku przyjęcia traktatu amsterdamskiego w 1999 r. UE zyskała nowe kompetencje do zwalczania dyskryminacji ze względu na pochodzenie rasowe lub etniczne, religię i światopogląd, niepełnosprawność, wiek oraz orientację seksualną (dawny art. 13 TWE, obecnie art. 10 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej). Doprowadziło to do jednogłośnego przyjęcia w 2000 r. przez państwa członkowskie dwóch dyrektyw:
- dyrektywy 2000/43/WE z dnia 29 czerwca 2000 r. wprowadzającej w życie zasadę równego traktowania osób bez względu na pochodzenie rasowe lub etniczne („dyrektywa w sprawie równości rasowej”). Dyrektywa ta obejmuje bezpośrednią i pośrednią dyskryminację oraz nękanie w dziedzinie zatrudnienia, szkolenia zawodowego, kształcenia, ochrony socjalnej (w tym zabezpieczenia społecznego i ochrony zdrowia), świadczeń socjalnych oraz dostępu do towarów i usług (w tym zakwaterowania);
-dyrektywy 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiającej ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia, pracy i szkolenia zawodowego („dyrektywa w sprawie równego traktowania w zakresie zatrudnienia”). Dyrektywa ta obejmuje bezpośrednią i pośrednią dyskryminację oraz nękanie w dziedzinie zatrudnienia i szkolenia ze względu na religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną. Zawiera ona szczegółowe wymogi dotyczące racjonalnych usprawnień dla osób niepełnosprawnych.
Państwa członkowskie zobowiązane były do transpozycji tych dwóch dyrektyw odpowiednio do 19 lipca i 2 grudnia 2003 r. Dla 10 krajów, które przystąpiły do UE w 2004 r., termin ten upływał 1 maja 2004 r. W przypadku Bułgarii i Rumunii był to 1 stycznia 2007 r.