Aktualizacja przepisów z 1990 r. ma na celu przede wszystkim dostosowanie dyrektywy w sprawie podróży zorganizowanych do wymogów epoki cyfrowej. Oznacza to, że dyrektywa zapewni ochronę również 120 milionom konsumentów, którzy nabywają w internecie takie pakiety wakacyjne dostosowane do indywidualnych potrzeb.

Dyrektywa nr 90/314/EWG z 1990 r. w sprawie zorganizowanych podróży skutecznie gwarantuje kompleksową ochronę konsumentów rezerwujących zorganizowane wyjazdy wakacyjne. Obejmuje ona np. przelot, zakwaterowanie i wynajem samochodu. Ochrona ta dotyczy m.in. prawa do otrzymania wszelkich niezbędnych informacji przed podpisaniem umowy, uzyskania pewności, kto odpowiada za wykonanie wszystkich usług w ramach pakietu wakacyjnego i prawa do zagwarantowanej podróży powrotnej w przypadku bankructwa organizatora turystyki.

Zaproponowana reforma jest odpowiedzią na gruntowne zmiany zachodzące na rynku turystycznym. Obywatele coraz częściej i aktywniej dostosowują programy wakacyjne do swoich indywidualnych potrzeb, w szczególności korzystając przy tym z internetu w celu dokonania wyboru i połączenia ze sobą różnych wariantów podróży, zamiast decydować się na jedną z gotowych ofert wypoczynku z katalogu. W takich przypadkach nie mają pewności co do tego czy jako konsumenci są objęci ochroną. Również usługodawcy nie mają jasności co do ciążących na nich obowiązków.

Reforma pozwoli lepiej chronić konsumentów dzięki większej przejrzystości i wzmocnieniu ochrony w razie wystąpienia problemów. Nowe przepisy będą korzystne również dla firm, ponieważ Komisja zamierza znieść przestarzałe wymogi informacyjne, takie jak obowiązek dodrukowywania katalogów, a także zamierza zagwarantować wzajemne międzypaństwowe uznawanie krajowych systemów ochrony w przypadku niewypłacalności.

Ponadto reforma przyniesie jeszcze inne nowe udogodnienia dla konsumentów i firm.

W odniesieniu do nabywców tradycyjnych i dostosowanych do indywidualnych potrzeb pakietów wakacyjnych:

- bardziej rygorystyczne kontrole dopłat do ceny wyjściowej: np. cena może wzrosnąć o maksymalnie 10 proc.

- szerszy zakres uprawnień w przypadku odstąpienia od umowy: możliwość odstąpienia od umowy przed rozpoczęciem podróży, pod warunkiem zapewnienia organizatorowi rozsądnej rekompensaty; możliwość rozwiązania umowy jeszcze przed wyjazdem i bez ponoszenia dodatkowych kosztów w przypadku klęski żywiołowej, zamieszek lub podobnych poważnych sytuacji w miejscu przeznaczenia, jeżeli te zakłócenia mogłyby wpłynąć na przebieg pobytu;

- lepsze informacje dotyczące odpowiedzialności: informacje w prostym i zrozumiałym języku, że organizator turystyki jest odpowiedzialny za właściwe wykonanie wszystkich objętych umową usług;

- lepsze możliwości dochodzenia roszczeń: w przypadku gdy usługa turystyczna nie została wykonana zgodnie z ustaleniami umowy, możliwość żądania nie tylko obniżenia ceny, lecz także zadośćuczynienia za wszelkie poniesione szkody niematerialne, zwłaszcza w przypadku nieudanych wakacji;

- jeden punkt kontaktowy w razie pojawienia się kłopotów: możliwość składania skargi lub kierowania roszczenia bezpośrednio do sprzedawcy detalicznego (biura podróży), od którego nabyto pakiet.

W odniesieniu do nabywców innych dostosowanych do indywidualnych potrzeb pakietów wakacyjnych:

- prawo do odzyskania pieniędzy i, w razie potrzeby, zapewnienia podróży powrotnej w przypadku bankructwa sprzedawcy, przewoźnika lub innego dostawcy usług turystycznych podczas pobytu konsumenta na wakacjach;

- lepsze informacje na temat tego, kto ponosi odpowiedzialność za wykonanie każdej z usług.

W odniesieniu do firm dzisiejsza propozycja pozwoli zmniejszyć formalności administracyjne i koszty przestrzegania przepisów dzięki:

- stworzeniu równych reguł gry dla poszczególnych organizatorów podróży wakacyjnych;

- zniesieniu przestarzałych wymogów dotyczących dodruku katalogów, co pozwoli organizatorom wycieczek i biurom podróży zaoszczędzić ok. 390 mln. euro rocznie;

- wyłączeniu z zakresu dyrektywy zorganizowanych podróży służbowych, co powinno przynieść oszczędności w wysokości do 76 mln. euro rocznie;

-wprowadzeniu ogólnounijnych przepisów w zakresie informacji, odpowiedzialności i wzajemnego uznawania krajowych systemów ochrony w przypadku niewypłacalności, co ułatwiłoby handel międzynarodowy.

Źródło: www.europa.eu/rapid,