Zdaniem TS, wszystkie sądy państw Unii związane są każdym orzeczeniem sądu krajowego. Zasada ta rozciąga się również na uzasadnienia orzeczeń i wszystkie płynące z nich wnioski. Dlatego żaden sąd państwa członkowskiego nie powinien odmawiać uznania orzeczenia sądu innego państwa członkowskiego, w którym ten uznaje się za niewłaściwy do rozpoznania sprawy ze względu na istnienie klauzuli jurysdykcyjnej, którą przyjęły strony sporu.
Trybunał uznał, że orzeczenie, w którym sąd państwa członkowskiego uznaje się za niewłaściwy do rozpoznania sprawy ze względu na istnienie klauzuli jurysdykcyjnej, którą uznał za ważną, wiąże sądy innych państw. Muszą one respektować i stwierdzenie braku właściwości, i ważności klauzuli. I nie ma znaczenia, w której części wyroku zostały zawarte te stwierdzenia.
(C-456/11)

Źródło: Dziennik Gazeta Prawna