Sprawa dotyczyła czeskiej spółki Feichter, która na zabezpieczenie zobowiązań z umowy kredytowej wystawiła weksel na rzecz innej czeskiej spółki. Poręczył go dyrektor i większościowy udziałowiec spółki Feichter. W wyznaczonym dniu spółka nie wykupiła jednak weksla i sprawa trafiła do czeskiego sądu. Dyrektor zakwestionował jego właściwość. Jego zdaniem zgodnie z unijnym rozporządzeniem 44/2001 spór może rozstrzygać jedynie austriacki sąd. Dyrektor uznał bowiem, że skoro poręczył za zobowiązania spółki jako osoba fizyczna, właściwy w tej sprawie jest jedynie sąd dla sporów konsumenckich, a więc sąd jego miejsca zamieszkania.
Czeski sąd postanowił zawiesić postępowanie i skierował do Trybunału Sprawiedliwości UE (zwanego potocznie Europejskim Trybunałem Sprawiedliwości) pytanie, czy do rozpatrzenia sporu z osobą, która poręcza za zobowiązania spółki, właściwy jest sąd określony ze względu na miejsce jej zamieszkania czy też właściwy ze względu na miejsce, w którym zobowiązanie będące podstawą powództwa zostało lub miało zostać wykonane.
W wyroku z 14 marca 2013 r. (sygn. C-419/11) Trybunał orzekł, że sądem właściwym do rozpatrzenia sporu, w którym wystawca weksla z siedzibą w jednym państwie Unii występuje przeciwko poręczycielowi, będącemu osobą fizyczną, zamieszkałemu w innym państwie Unii, jest sąd, w którym zobowiązanie będące podstawą powództwa zostało lub miało zostać wykonane. Nakaz rozpatrywania sporu z konsumentem przez sąd właściwy ze względu na miejsca jego zamieszkania stanowi odstępstwo od tej zasady - przypomniał ETS - i może być zastosowany tylko wtedy, gdy jedna ze stron umowy ma status konsumenta.
Trybunał wyjaśnił, że konsumentem jest osoba fizyczna, która nie działa w ramach swojej działalności gospodarczej czy wykonywania zawodu. Dyrektor zarządzający i większościowy udziałowiec spółki, który poręcza za jej zobowiązania, nie może więc zostać uznany za konsumenta, nawet jeżeli dokonuje poręczenia jako osoba fizyczna - stwierdził. Sama okoliczność, że poręczyciel jest osobą fizyczną, nie wystarcza bowiem, by uznać go za konsumenta w rozumieniu rozporządzenia nr 44/2001- uznał ETS.
W efekcie, nawet jeżeli zobowiązanie poręczyciela będącego osobą fizyczną jest niezależne od poręczonego przez niego zobowiązania z weksla, to takiego poręczenia udzielonego na wekslu zabezpieczającym zobowiązania spółki nie można uznać za dokonane poza jakąkolwiek działalnością lub jakimkolwiek celem gospodarczym i niezależnie od nich - podkreślił Trybunał - zwłaszcza jeśli poręczyciel jest ściśle związany pod względem zawodowym z tą spółką. Osoba fizyczna powiązana zawodowo ze spółką, za której zobowiązania poręcza, nie może się więc powoływać na przepisy nakazujące rozpatrywanie sporu przez sąd właściwy dla sporów konsumenckich - podsumował ETS.