Od 14 maja 2010 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 15 kwietnia 2010 r. w sprawie systemu oceny ryzyka podmiotów wykonujących przewóz drogowy w zakresie występowania naruszeń dotyczących czasu prowadzenia pojazdu, obowiązkowych przerw i czasu odpoczynku kierowców (Dz. U. Nr 72, poz. 462).

Rozporządzenie określa, na podstawie wyników kontroli drogowych przeprowadzanych przez uprawnione do tego organy kontroli, ryzyko występowania naruszeń z zakresu czasu prowadzenia pojazdów, obowiązkowych przerw i czasu odpoczynku kierowców, mogących mieć wpływ na bezpieczeństwo ruchu drogowego, jak również na warunki konkurencji. Określanie współczynnika ryzyka występowania naruszeń dokonuje się poprzez zestawianie liczby ww. naruszeń, stwierdzonych podczas kontroli drogowych w danym roku kalendarzowym, do liczby kontroli drogowych podmiotu wykonującego przewóz drogowy, przeprowadzonych w danym roku.

Zgodnie z treścią rozporządzenia, system oceny ryzyka tworzą:
1) wykaz podmiotów dokonujących naruszeń dotyczących czasu prowadzenia pojazdów, obowiązkowych przerw i czasu odpoczynku kierowców, zawarty w centralnej ewidencji naruszeń, o której mowa w art. 80 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 z późn. zm);
2) wykaz grup naruszeń przepisów rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. UE L Nr 102, s. 1 z późn. zm.) określony w załączniku do niniejszego rozporządzenia;
3) sposób obliczania współczynnika ryzyka występowania naruszeń dotyczących czasu prowadzenia pojazdów, obowiązkowych przerw i czasu odpoczynku kierowców;
4) wykaz podmiotów o wysokim współczynniku ryzyka występowania naruszeń dotyczących czasu prowadzenia pojazdów, obowiązkowych przerw i czasu odpoczynku kierowców.

Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line