Trybunał Konstytucyjny orzekał w sprawie zgodności:
- art. 91 ust. 3 zdanie 2 ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 roku - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie, w jakim wyłącza dopuszczalność wznowienia postępowania - z art. 45 ust. 1 oraz art. 77 ust. 2 konstytucji;
- art. 74 ust. 3 zdanie 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 roku - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego w zakresie, w jakim wyłącza dopuszczalność wznowienia postępowania - z art. 45 ust. 1 oraz art. 77 ust. 2 konstytucji;
- art. 80 ust. 2 zdanie 5 ustawy z dnia 27 września 1990 roku o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie, w jakim wyłącza dopuszczalność wznowienia postępowania - z art. 45 ust. 1 oraz art. 77 ust. 2 konstytucji.

Kwestionowane przez Rzecznika Praw Obywatelskich przepisy ustanawiają szczególny tryb postępowania sądowego, w którym rozpoznawane są powstałe w kampanii wyborczej sprawy związane z rozpowszechnianiem materiałów wyborczych zawierających nieprawdziwe informacje dotyczące kandydata. Tryb ten ma pełnić funkcję prewencyjną poprzez zapewnienie kandydatowi możliwości ochrony wizerunku przed pomówieniami. Sądy powszechne (w I instancji - sąd okręgowy, w II instancji - sąd apelacyjny) rozpatrują sprawę w postępowaniu nieprocesowym uregulowanym w kodeksie postępowania cywilnego. Sądy obydwu instancji dysponują bardzo krótkim terminem (24 godziny) na wyjaśnienie okoliczności stanu faktycznego i wydanie rozstrzygnięcia. Szybkość jest uzasadniona charakterem rozpoznawanej sprawy, która toczy się w kampanii wyborczej. Postanowienie zapadłe w II instancji podlega natychmiastowemu wykonaniu. W ocenie Rzecznika Praw Obywatelskich wyłączenie przez ustawodawcę w kwestionowanych przepisach możliwości weryfikacji postępowań przedwyborczych w ramach postępowań ze skargi o wznowienie postępowania w oparciu o właściwe przepisy Kodeksu postępowania karnego nie da się w żaden sposób racjonalnie uzasadnić specyfiką postępowań. Ewentualne prawo do wniesienia skargi wznowieniowej w niczym nie zagraża efektywności i szybkości rozpoznawania spraw w I i II instancji. Zdaniem Rzecznika Praw Obywatelskich ustawodawca naruszył konstytucyjne gwarancje związane z prawem do sądu w zakresie, w jakim nie zapewnił odpowiednio ukształtowanej procedury sądowej.

Po przeprowadzeniu rozprawy Trybunał orzekł, że:
- art. 91 ust. 3 zdanie drugie ustawy z dnia 12 kwietnia 2001 r. - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie, w jakim wyłącza dopuszczalność wznowienia postępowania, jest niezgodny z art. 45 ust. 1 oraz art. 77 ust. 2 konstytucji.
- art. 74 ust. 3 zdanie drugie ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. - Ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego w zakresie, w jakim wyłącza dopuszczalność wznowienia postępowania, jest niezgodny z art. 45 ust. 1 oraz art. 77 ust. 2 konstytucji.
- art. 80 ust. 2 zdanie piąte ustawy z dnia 27 września 1990 r. o wyborze Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie, w jakim wyłącza dopuszczalność wznowienia postępowania, jest niezgodny z art. 45 ust. 1 oraz art. 77 ust. 2 konstytucji.

Trybunał Konstytucyjny w ustnym uzasadnieniu wyroku podkreślił, że zaskarżone przepisy nie zapewniają odpowiedniej ochrony praw wszystkim uczestników postępowania. Wprowadzone ograniczenia w zakresie wznowienia postępowania mogą prowadzić do sytuacji, w której orzeczenie oparte na błędnych ustaleniach faktycznych wywołują skutki prawne. Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego wprowadzone przez kwestionowane przepisy ograniczenie w zakresie wzruszenia prawomocnych orzeczeń nie znajduje uzasadnienia w przepisach konstytucyjnych. Wznowienie postępowania ma charakter wyjątkowy, a z uwagi na szczególny charakter będzie z reguły toczyć się już po wyborach. Możliwość wznowienia postępowania nie będzie zatem niweczyć celów postępowania prowadzonego w kampanii wyborczej. Nie będzie także naruszał zasady stabilności prawomocnych orzeczeń sądowych.

Trybunał stwierdził, że konstytucyjne prawo do sądu stwarza możliwość wzruszenia orzeczenia wydanego na podstawie przepisów prawa wyborczego przewidujących szczególny tryb ochrony przed rozpowszechnianiem nieprawdziwych informacji w trakcie kampanii wyborczej. Wyłączenie możliwości wzruszenia wcześniej wydanego orzeczenia narusza konstytucyjne prawo do rozpatrzenia sprawy w sprawiedliwym postępowaniu.

Trybunał orzekł niekonstytucyjność przepisów w zakresie określonym we wniosku, biorąc pod uwagę miedzy innymi fakt, że takie orzeczenie otworzy drogę do zastosowania istniejącej instytucji wznowienia postępowania przewidzianej w kodeksie postępowania cywilnego bez konieczności wprowadzenia dodatkowych zmian prawodawczych. Ustawodawca może zawsze wprowadzić szczególne rozwiązania do prawodawstwa wyborczego pod warunkiem poszanowania standardów konstytucyjnych składających się na treść prawa do sądu – podsumował Trybunał. Wyrok jest ostateczny (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 lipca 2009 r., sygn. akt K 7/09).